بررسی اثر عوامل تنش زای اعمال شده بر روی میش های آبستن نژاد زندی و خصوصیات فیزیکی بره های تازه متولد شده

تحقیق حاضر به منظور اثر عوامل تنش زا بر میش ها در طول آبستنی و خصوصیات فیزیکی بره های تازه متولد شده مورد بررسی قرار گرفت. جهت انجام آزمایش 144 عدد میش نژاد زندی که جنین دوقلو داشتند، به 6 تیمار و 6 تکرار (هر تکرار حاوی 4 میش) که در اواسط آبستنی بودند تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار 1. شاهد، 2. تزریق کورتیزول در 10 بار، 3. جداسازی در 2 موقع (2 بار جداسازی)، 4. جداسازی در 10 موقع (10 بار جداسازی)، 5. پشم چینی شبیه سازی شده در 10 موقع و  6. پشم چینی در اواسط آبستنی، بودند. نتایج نشان داد که میش های تیمار پشم چینی در طی شیردهی نسبت به میش های گروه 2 بار جداسازی، 10 بار جداسازی و پشم چینی شبیه سازی شده افزایش وزن معنی داری داشتند (P<0/05). میش های پشم چینی شده شرایط بدنی بزرگ تری در مقایسه با میش های گروه پشم چینی شبیه سازی شده و کورتیزول داشتند (P<0/05). بره های متولدشده در گروه شاهد و پشم چینی شده طول بدن بلندتری در مقایسه با بره های باقی گروه ها داشتند (P<0/05). مقدار کورتیزول در میش هایی که کورتیزول دریافت کرده بودند و هم چنین پشم چینی شده بودند، افزایش معنی داری با شاهد داشتند (P<0/05). بره های به دنیا آمده از میش های که پشم چینی شده بودند وزن زنده بالاتری داشتند (P<0/05). به طور کل نتایج نشان داد که اگرچه تنش ها در طول ابستنی موجب افزایش غلظت گلوکوکورتیکوییدها می گردد اما مقدار غلظت آن ها با پشم چینی در دوران آبستنی به گونه ای بود که سبب کاهش خصوصیات وزنی میش ها و بره ها نگردید.