نسبت های صورت و ماده دین و اثر هنری از نگاه شوان

فریتیوف شوان به عنوان یکی از برجسته ترین نمایندگان سنت گرایی، رویکردی متفاوت در حوزه فلسفه دین و فلسفه هنر عرضه می کند. این رویکرد دربردارنده نگاهی نوین به مفاهیم کهن دینی، متافیزیکی و هنری است. در این میان، دو مفهوم مهم و اثرگذار صورت و ماده در طرح بندی های وی از دین و هنر نقشی مهم ایفا می کنند؛ این دو مفهوم همچون حلقه ای واسط، دین و هنر را به یکدیگر پیوند می دهند و از این منظر اهمیتی فراوان دارند.برای شوان تناسب و شکل صورت و ماده در دین، نمایانگر وحدت در عین کثرت و کثرت در عین وحدت ادیان است و در هنر نشان دهنده اصالت و حقیقی بودن آن.این کردوکار دیالکتیکی پیش و بیش از آنکه ناظر به فرم باشد از دل محتوا برمی خیزد لیکن هیچ گاه آن را فدای محتوا نمی کند بلکه همیشه بر یک هماهنگی پیشین بنیاد تاکید می ورزد. بر این مبناست که در هنر قدسی فرم همراه با محتوا و ماده به تعالی می رسد و به اندازه دومی مخاطب خویش را به ساحتی مینوی رهنمون می سازد.این مقاله، با تکیه بر آرای فریتیوف شوان، به بررسی ابعاد مختلف صورت و ماده در دین و هنر و نسبت صورت و ماده دینی و هنری خواهد پرداخت.