تغییر نشانگرهای خطر قلبی پس از یک دوره تمرین استقامتی فزاینده در رت های انفارکته شده

در بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی جلوگیری از رسوب لیپوپروتیین ها در دیواره عروق با استفاده از تمرین های ورزشی عامل مهمی در ریکاوری سریع و بازگشت ظرفیت های عملکردی است. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی تغییر نشانگرهای خطر قلبی پس از یک دوره تمرین استقامتی فزاینده در نمونه های انفارکته است.

مواد و روش ها:

 پژوهش حاضر از نوع تجربی است که در این پژوهش20 سر موش صحرایی نژاد ویستار با محدوده سنی (10-8) هفته و میانگین وزن (30±230) گرم به طور تصادفی به دو گروه کنترل انفارکتوس (MI.Co) و تمرین انفارکتوس (MI.Ex) تقسیم شدند. پس از القای انفارکتوس قلبی با دو تزریق داخل صفاقی ایزوپروترنول به فاصله 24 ساعت و با دوز 150میلی گرم در کیلوگرم، گروه تمرین به مدت هشت هفته پروتکل تمرین استقامتی را روی نوارگردان اجرا کردند. خون گیری در شرایط یکسان و به دنبال حداقل 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین انجام شد. برای بررسی تغییرهای معنا داری سطح Cholesterol ، TG، LDL وHDL  از روش آنالیز تی مستقل در برنامه گراف پد استفاده شد.

یافته ها: 

سطح سرمی LDL و TG در گروه تمرین انفارکتوس کاهش معنا داری (به ترتیب12/2 و 87/13mg/dl) نسبت به گروه کنترل انفارکتوس داشت (03/0=p). اما مقادیرCholesterol  و HDL در گروه تمرین انفارکتوس نسبت به گروه کنترل انفارکتوس (به ترتیب 25/5 و 12/4 mg/dl) افزایش داشت که این افزایش تنها در مقادیر HDL معنا دار بود (03/0=p).

نتیجه گیری:

 به نظر می رسد به کارگیری راهبردهای غیردارویی مانند تمرین استقامتی فزاینده می تواند سبب کاهش معنا داری در سطح LDL و TG و در مقابل افزایش معنا دار در میزان HDL در نمونه های مبتلا به انفارکتوس قلبی شود.