بررسی نقش توان اقتصادی ساکنان بر لزوم ایجاد و رضایت از خدمات رفاهی در آپارتمان های شهر شیراز

انسان به ‎عنوان موجودی کمال گرا همواره درصدد بهبود اوضاع پیرامون و محیط زندگی خود بوده است. تمایل به زندگی در مسکنی با حداکثر امکانات رفاهی در جهان معاصر، گواهی بر این میل ذاتی است. امروزه صنعت ساختمان و مسکن در کشور ایران به‎عنوان یکی از مهمترین بخش های اقتصاد دستخوش تغییرات گسترده ای شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر توانمندی اقتصادی ساکنان بر لزوم ایجاد و رضایت از امکانات رفاهی در آپارتمان‎ها می باشد. روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است. به منظور جمع آوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته با آلفای کرونباخ 0/89 و مصاحبه استفاده گردید. جامعه موردبررسی ساکنان آپارتمان های منطقه 1 شهر شیراز (منطقه توسعه یافته و پربرخوردار) است. از این جامعه بر اساس فرمول کوکران، 383 نفر به صورت خوشه ای از میان ساکنان 30 آپارتمان انتخاب شدند. سپس در نرم‎افزار  SPSS 25به بررسی ارتباط بین میزان درآمد ساکنان و متغیرهای پژوهش با استفاده از آمارهای توصیفی، همبستگی اسپیرمن و فریدمن پرداخته شد. نتایج نشان داد که میزان سرمایه اقتصادی در ایجاد خدمات رفاهی تاثیرگذار است، اما سرمایه اجتماعی و فرهنگی در میزان رضایت از این امکانات تاثیرگذاری بیشتری دارد.