نرمال سازی رشته های علمی و کاربرد آن در تحلیل های علم سنجی

به طور معمول مبنای ارزیابی مقالات علمی در تحلیل های علم سنجی، میزان استنادهایی است که یک مقاله دریافت می کند. با این حال، در این گونه تحلیلهای استنادی تفاوت های مقالات از حیث رشته های علمی، نوع وسن مقاله، و به طور کلی رفتار استتنادی در رشته های مختلف در نظر گرفته نمی شود. برای رویارویی با این مشکل لازم است شاخص های استنادی به نوعی نرمال سازی شوند. نرمال سازی را می توان موضوعی دانست که به مسئله تصحیح تفاوت در شیوه های استناد بین حوزه های علمی می پردازد. استفاده موثر از روش های نرمال سازی سبب می شود ارزیابی های مقایسه ای حوزه های مختلف علمی شکلی دقیق تر و منصفانه تر به خود بگیرد. هدف از مقاله حاضر تبیین مفهوم نرمال سازی شاخص های استنادی، کاربرد آن ها، انواع روش های نرمال سازی (شامل نرمال سازی سمت استنادکننده و نرمال سازی سمت استتنادشونده)، و مرور برخی چالش های موجود در رابطه با استفاده از آن هاست. در این مقاله توصیه هایی برای استفاده مراکز و نهادهای پژوهشی از شاخص های نرمال ساز مانند اف دبلیو سی آی ارایه شده است.