مناسبات منطقه ای و فرامنطقه ای پهره در هزاره اول پیش از میلاد براساس یافته های سفالی

سفال از عمده ترین مدارکی است که در تحلیل یافته های باستان شناسی کاربرد فراوان دارد. با توجه به تحلیل های صورت گرفته بر روی سفال ها می توان به گاه نگاری در سایت های باستانی، چگونگی تحول سازمان های اجتماعی در جوامع گذشته، بررسی مقایسه ای سبک های تزیینی و همچنین به درک روابط فرهنگی و تجاری جوامع باستان دست یافت. منطقه پهره در نواحی داخلی بلوچستان قرار گرفته است که جغرافیانگاران یونانی از آن به عنوان گدروزیا یاد کرده اند. در بررسی های باستان شناختی از این منطقه تعداد بسیاری محوطه باستانی شناسایی شده است. در این پژوهش هدف اصلی تحلیل ویژگی های سفالی دوران تاریخی و درک چگونگی برهم کنش های فرهنگی این منطقه است. در این نوشتار تلاش شده است به این پرسش پاسخ دهد که ویژگی های شاخص سفال بلوچستان داخلی در هزاره ی اول پیش از میلاد چگونه بوده است و تعاملات فرهنگی این حوزه با مناطق همجوار و خارج از مرزهای سیاسی ایران در دوارن تاریخی با کدام مناطق است؟ پژوهش حاضر بر پایه مطالعات میدانی و کتابخانه ای صورت گرفت است و با رویکرد توصیفی - تحلیلی تلاش دارد به تبیین یافته های سفالی در حوزه پهره بپردازد. تجزیه و تحلیل آماری سفال ها و مقایسه نمونه های شاخص مرکز بلوچستان ایران با مناطق همجوار نشان داد که بخش های داخلی پهره ارتباطات درون منطقه ای و فرامنطقه ای گسترده ای با محوطه های واقع شده در جنوب شرق ایران همچون تپه گوری، قلعه سام، تپه یحیی، سرآسیاب و محوطه های واقع در افغانستان از جمله نادعلی، شمشیرغار و محوطه های واقع در پاکستان از جمله محوطه چارسدا داشته است.