طراحی مدل سیاست گذاری ورزش های المپیکی

ورزش ایران به دانش نیاز اساسی دارد. قبل از تامین مالی، باید دانش به بدنه ورزش تزریق شود تا مسیر درست بعد از این انتخاب شود و سیاست گذاری ها در مسیر صحیح ریل گذاری شوند. هدف پژوهش حاضر طراحی مدل سیاست گذاری ورزش های المپیکی بود. روش پژوهش، آمیخته کیفی- کمی با رویکرد اکتشافی بود. جامعه آماری در بخش کیفی، اعضای هییت علمی دانشگاه ها و مدیرانی بودند که حداقل ده سال سابقه مدیریت در ورزش داشتند. جامعه آماری در بخش کمی نیز اعضای شورای راهبردی، مدیران عالی ستادی، مدیران میانی ستادی وزارت ورزش و جوانان، روسای فدراسیون ها و هییت های ورزشی ورزش های المپیکی بودند. در بخش کیفی، 12 نفر و در بخش کمی برای هر سوال بین پنج تا 10 آزمودنی نیاز بود؛ بنابراین 297 نفر نمونه آماری پژوهش را تشکیل دادند. ابزار جمع آوری اطلاعات در بخش کیفی مصاحبه نیمه ساختارمند بود که نتایج برگرفته از این مصاحبه در قالب یک پرسشنامه با شش عامل اصلی و 13 عامل فرعی طراحی شد. برای روایی محتوایی از نظر خبرگان و اعتبار سازه (تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی) و از شاخص های پایایی ترکیبی، آلفای کرونباخ، روایی واگرا و همگرا و مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزارهای اس پی اس اس نسخه 23 و پی ال اس نسخه دو استفاده شد. شاخص برازش مدل 0.70=GOF گزارش شد و نتایج مدل نهایی را در شش عامل اصلی اقتصادی، سازمانی، جهت گیری سازمانی، نیروی انسانی متخصص، زیرساخت و دیدگاه ورزشی تایید کرد؛ بنابراین پیشنهاد می شود این عوامل در زمان تصمیم گیری سیاست گذاران مد نظر قرار گیرند.