مهمترین ویژگی های تصریفی اسم و فعل در لهجه بواناتی (بخش مرکزی)

هدف از نگارش این مقاله توصیف ویژگی های تصریفی اسم و فعل در گویش بواناتی (بخش مرکزی شهرستان بوانات) است. پژوهش حاضر که نخستین بررسی نظام مند درباه گویش بواناتی است با روش توصیفی (میدانی) و کتابخانه ای  انجام شده است. ما در این پژوهش، مقوله های مورد نظر را از دو جنبه ساختار و معنا مورد بررسی و تحلیل قرار داده ایم. از جمله یافته های پژوهش می توان به نشانه جمع /ǎ/ در این گویش اشاره کرد که بنا به ماهیت در جایگاه های مشخصی، گاهی گویشوران را ناچار به استفاده از واج های میانجی می سازد تا از التقای واکه ها پرهیز شود. «یک» به عنوان نشانه اسم نکره در فارسی معیار، به شکل «jej» در این گویش ظاهر می شود. در قریب به اتفاق موارد کسره اضافه در این گویش حذف می شود که جزییات آن در متن تحقیق بیان شده است. ضمایر ملکی در این گویش نیز از نظر ساختاری شکلی منحصر به فرد دارند که مشابه آن در فارسی معیار دیده نمی شوند. در بخش افعال، برخی از افزونه های شخص و عدد از قبیل شناسه دوم شخص جمع بنام /-ik/ مختص این گویش است و در فارسی معیار به کار نمی رود. در صورت های فعلی منفی، پیشوند «می» به «م» کاهش می یابد و صورتی چون «نمی روم» به «نمرم» /næ-m-r-æm/ تبدیل می شود. طی این پژوهش به یافته های دیگری نیز رسیدیم که شرح آن ها در متن تحقیق آمده است.