بررسی ریخت شناسی و مولکولی نماتود سودوترونووا کربی در ماهی هامور دریای عمان

با افزایش رشد جمعیت نیاز به مصرف ماهی بیش از گذشته شده است. بسیاری از انواع ماهی میزبان انگل های مشترک بین انسان و ماهی هستند. آنیزاکیازیس به عنوان یکی از بیماری های مهم مشترک بین انسان و ماهی محسوب می شود. عامل این بیماری مرحله نوزادی نماتودهای خانواده آنیزاکیده از جمله "سودوترونوا و آنیزاکیس" هستند.

ماهی هامور که یکی از ماهیان خوراکی و با ارزش تجاری دریای عمان است، از نظر حضور نماتودهای خانواده آنیزاکیده مورد مطالعه قرار گرفت.

 تعداد 26 نماتود از محوطه شکمی ماهی هامور از تعداد 15 ماهی جداسازی شد. به منظور بررسی ریخت شناسی، هر نمونه کرمی ابتدا با لاکتوفنل شفاف سازی شد. سپس با استفاده از میکروسکپ نوری مورد مطالعه قرار گرفت. پس از آن استخراجDNA  انجام شد. با استفاده از پرایمرهای مربوط به قسمتی از ژن سیتوکروم اکسیداز زیر واحد یک (Cox1) به اندازه bp 710 وارد واکنش PCR شدند. در نهایت قطعه تکثیر شده مورد تعیین توالی قرار گرفت.

نوزادها طولی در حدود 1 تا 3 سانتی متر، سفید رنگ و اغلب پیچ خورده بودند. در انتهای قدامی انگل تکمه و در برخی از نوزادها خار انتهایی دیده شد و در برخی از نوزادها شکمچه کوچک در انتهای مری قابل رویت بود. از 26 نمونه نماتود به دست آمده، بعد از بررسی های ریختی 8 نمونه آنیزاکیس تشخیص داده شد. این نمونه ها دارای خار انتهایی و سه لب قدامی بودند. بعد از تعیین توالی، نماتود سودوترونووا از نماتودهای خانواده آنیزاکیده شناسایی شد. درخت شجره ای کلاد جداگانه پارافایلیتیک را برای سودوترونووای جدا شده نشان داد.

 بررسی ریخت شناسی نوزادهای جدا شده را در خانواده آنیزاکیده قرار داد. نتایج مولکولی این نماتود را سودوترونووا کربی نشان داد. نتایج حاصل از تعیین توالی این انگل در بانک ژن با شماره MK317965 ثبت شد. این نماتود برای اولین بار از ماهی هامور دریای عمان جدا شده است.