تبیین نقش تعدیل گر تناسب مطالبه ها-توانایی های شغلی در ارتباط میان اضافه بار نقش و راهبردهای بازآفرینی تعادل کار-زندگی

پژوهش پیش رو، با هدف بررسی نقش تعدیل گر تناسب مطالبه ها-توانایی های شغلی در ارتباط میان اضافه بار نقش و راهبردهای بازآفرینی تعادل کار-زندگی، در میان اعضای هییت علمی دانشگاه های دولتی شمال شرق ایران، انجام گرفت.

در این پژوهش، روش پیمایش تحلیلی به کار گرفته شد. جامعه آماری موردمطالعه، آن دسته از اعضای هییت علمی دانشگاه فردوسی مشهد و بیرجند بوده که دارای مرتبه علمی استادیاری یا دانشیاری با حداقل یک سال سابقه کاری بوده اند. انتخاب اعضای نمونه، به روش در دسترس و با اخذ پرسش نامه، صورت پذیرفت که شامل دویست وشصت وشش عدد می شود.

 نتایج تحلیل داده ها، نشان داد که رابطه ی اضافه بار نقش و راهبردهای بازآفرینی تعادل کار-زندگی، مثبت است. هم چنین نقش تعدیل گر متغیر تناسب مطالبه ها-توانایی های شغلی در ارتباط میان اضافه بار نقش و راهبردهای بازآفرینی تعادل کار-زندگی به تایید رسید.

 نتایج حاصل، می تواند به درک و مدیریت عوامل فردی-موقعیتی از جمله تناسب مطالبه ها-توانایی های شغلی در تسهیل حصول تعادل کار-زندگی میان اعضای هییت علمی کمک کند.