تخصیص منابع و هدف گذاری مبتنی بر DEA با فرض دسترسی پذیری مدیریتی: ارزیابی و بهینه سازی طرح کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در خطوط هوایی بین المللی

 در مسایل تخصیص منابع و هدف گذاری دیدگاه مدیریتی برنامه ریز مرکزی در تصمیم گیری های مدیریتی نقشی اساسی دارد، به خصوص هنگامی که با خروجی های نامطلوب مانند انتشار گازهای گلخانه ای مواجه می شویم. در این شرایط واحدها باید با همکاری یکدیگر در جهت دستیابی به اهداف برنامه ریز مرکزی گام بردارند. از آنجا که در اکثر مدل های تخصیص منابع مبتنی بر تحلیل پوششی داده ها تلاش مدیریتی و نوآوری تکنولوژیکی نادیده گرفته می شود، در این مقاله رویکردی از تخصیص منابع و هدف گذاری مبتنی بر تحلیل پوششی داده ها ارایه می شود که در آن فرض دسترسی پذیری مدیریتی انعکاس چشم انداز موفقیت مدیریتی برنامه ریز مرکزی و دور نمای نوآوری تکنولوژیکی در روند تخصیص منابع و تعیین هدف است. 

استفاده از  فرض دسترسی پذیری  مدیریتی در این مقاله راهکاری برای تخصیص منابع و هدف گذاری درست و قابل قبول به همراه بهبود عملکرد واحدها به طور هم زمان ارایه می دهد. برای تحلیل روش ارایه شده در این مقاله داده های 29 خط هواپیمایی بین الملی مشهور که نماینده صنعت هوانوردی جهانی می باشند، انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفته است.

یافته های این پژوهش نشان می دهد در این مدل واحدهای تصمیم گیرنده  از دسترسی پذیری مدیریتی در تنظیم تطبیق ها بر روی خروجی های نامطلوب بر اساس چشم انداز استراتژی های همکاری واحدها  در راستای  بهبود عملکرد زیست محیطی خود استفاده می کند. در این رویکرد علاوه بر افزایش ورودی ها، ثابت ماندن مقدار خروجی های مطلوب، به خروجی های نامطلوب اجازه کاهش داده می شود. در واقع این مدل تضمین می کند که واحدهای تصمیم گیرنده تطبیق شده بعد از تخصیص منابع و هدف گذاری، در دوره بعدی، از بهبود کارآیی برخوردار شوند و همچنین بهبود کارایی کل در نتایج بدست آمده توسط این رویکرد، مشاهده می شود.

در این مقاله با استفاده از فرض دسترسی پذیری مدیریتی  رویکرد جدیدی از تخصیص منابع و هدف گذاری مبتنی بر تحلیل پوششی داده ها ارایه می شود که تاثیر تلاش مدیریتی و نوآوری فناوری را در مسئله تخصیص منابع و هدف گذاری در نظر می گیرد.