سنجش شاخص های توسعه در پایداری نواحی شهری (مطالعه موردی: شهر ایلام)

شناخت وضعیت نواحی شهری نقش مهمی در دستیابی به توسعه پایدار شهری دارد. از این رو پژوهش حاضر با هدف تحلیل و ارزیابی شاخص های توسعه در پایداری نواحی شهر ایلام به بررسی وضعیت نواحی شهری از نظر شاخص های توسعه پایدار شهری پرداخته است . در این راستا پنج شاخص کالبدی، اقتصادی، اجتماعی، امنیت، زیست محیطی به عنوان شاخص های پژوهش مورد مطالعه قرار گرفته است. روش پژوهش به صورت توصیفی - تحلیلی می باشد. جامعه آماری از گروه خبرگان تشکیل شده است. در رتبه بندی نواحی شهر ایلام از روش های ادغامی بردا و کپ لند استفاده گردید. جهت وزن دهی به شاخص ها از روش سوارا بهره گرفته شده است. مطابق نتایج، نواحی شهری ایلام از نظر اولویت بندی درجه توسعه یافتگی، به چهار گروه پایدار، نیمه پایدار، ناپایدار و کاملا ناپایدار تقسیم شدند. نتایج تحلیل ها نشان می دهد نواحی پیرامونی شهر به ویژه نواحی واقع در نواحی شرق، جنوب و جنوب غربی از وضعیت نامناسب تری نسبت به سایر نواحی برخوردارند؛ و در مقابل مناطق مرکزی شهر در مجاورت شمالی، وضعیت مناسبی از نظر شاخص-های اجتماعی- اقتصادی را دارا می باشند. تحلیل الگوی فضایی نحوه توزیع توسعه یافتگی در شهر نیز علاوه بر اینکه موید تمرکز محلات توسعه یافته در نواحی مرکز و میانه شهر و تجمع محلات توسعه نیافته در نواحی پیرامونی جنوب و غرب شهر می باشد، بر تصادفی نبودن این وضعیت و وجود الگوی فضایی خوشه ای حکایت دارد. این بدان معناست که فاصله اجتماعی- اقتصادی نواحی به شکل فضایی در شهر بروز و ظهور یافته است و حکایت از تکه تکه شدن شهر دارد. فاصله اجتماعی میان عرصه های مختلف یک شهر به عنوان نمودی از افتراق شهری مانعی است بر یکپارچگی و انسجام شهر که امروزه براساس مطالعه انجام شده میان نواحی شهر ایلام قابل مشاهده است.