پیش بینی خشکسالی در مناطق خشک با استفاده از مدل های جهانی اقلیم (مطالعه موردی: استان یزد)

در این تحقیق برای محاسبه خشکسالی از شاخص RDI که بر اساس بارش (ورودی سیستم) و تبخیر و تعرق پتانسیل (خروجی) است، استفاده شد. برای پیش بینی خشکسالی از شبیه سازی های مدل های جهانی اقلیم استفاده شد. دوره 1961 تا 2005 به عنوان دوره پایه انتخاب و داده های مربوط به این دوره وارد مدل ریزمقیاس نمایی شد. دوره 2006 تا 2018 به عنوان دوره پیش بینی انتخاب شد. در نهایت، پیش بینی های مدل مورد استفاده برای دوره 2006 تا 2018 با خشکسالی های مشاهداتی در این دوره مورد مقایسه قرار گرفت. تبخیر و تعرق پتانسیل بر اساس روش فایو-پنمن-مانتیث محاسبه شد. برای پیش بینی خشکسالی، مدل CanESM2 بر اساس سناریو انتشار RCP8.5 برای داده های ماهانه بارش، دمای حداقل، دمای حداکثر، دمای میانگین، ساعت آفتابی، سرعت باد و رطوبت نسبی استفاده شد. با استفاده از مدل ریز مقیاس نمایی SDSM، خروجی های مذکور برای دوره 2006 تا 2018 ریزمقیاس شدند. در نهایت خطاهای احتمالی در داده های بارش با استفاده از روش اصلاح خطای خطی (Linear Scaling) اصلاح شد. نتایج نشان داد استفاده از مدل اصلاح خطا به میزان قابل قبولی دقت خروجی های مدل CanESM2 را افزایش می دهد. مقایسه خشکسالی های واقعی 2006 تا 2018 با مقادیر پیش بینی شده توسط مدل مورد استفاده در سه مقیاس زمانی 1، 3 و 6 ماهه نشان داد در پیش بینی بلندمدت خشکسالی، پیش بینی های GCM دارای همبستگی نسبتا قابل قبولی به خصوص در مقیاس های زمانی 3 و 6 ماهه با داده های واقعی است.