بررسی تجمع فلزات سنگین سرب، نیکل، روی، آهن و مس در بافت عضله ماهی گاریز liza klunzingeri و تعیین شاخص خطر ناشی از مصرف آن در استان هرمزگان

تجمع فلزات سنگین در بدن آبزیان سبب تخریب بافت های نرم و تضعیف سیستم ایمنی شده و از طرف دیگر مصرف ماهیان آلوده عوارض متعددی در انسان ایجاد می کند. این مطالعه به منظور اندازه گیری مقادیر فلزات سنگین سرب، نیکل، روی، آهن و مس در بافت خوراکی ماهی گاریز جزایر (قشم، هنگام و هرمز) در استان هرمزگان انجام شد. در سه منطقه ذکر شده در طول دو فصل تابستان و زمستان جمعا 180 نمونه در سال 1398 (در هر ایستگاه و در هر فصل به طور مجزا 30 نمونه) جمع آوری گردید. پس از انجام عملیات زیست سنجی، اندازه گیری غلظت عناصر سنگین در اندام مورد مطالعه با کمک دستگاه جذب اتمی شعله ‎ای (مدل 700Contr AA)  انجام شد. نتایج نشان داد که بیش ترین میانگین غلظت فلزات سرب، نیکل، روی و مس در جزیره قشم و فلز آهن در جزیره هرمز و کم ترین میانگین غلظت فلزات در جزیره هنگام مشاهده شد. غلظت فلزات در نمونه های آنالیز شده در مقایسه با استانداردهای بین المللی FAO، WHO، FDA، NHMRC و UKMAFF پایین تر بود. هم چنین میزان پتانسیل خطرپذیری و شاخص خطر برای بیماری ‎های غیرسرطانی در بالغین و کودکان در بافت عضله ماهی گاریز کم تر از 1 به دست آمد،. بنابراین، می‎ توان نتیجه گرفت که در حال حاضر هیچ مشکلی برای سلامت انسان از نظر مصرف این آبزی ایجاد نمی‎ شود.