اثرات تجویز خوراکی نانوذره سلنیوم و سلنیت سدیم بر فراسنجه های خونی بزهای سانن آبستن کلون و غیرکلون و نتاج آن ها

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات تجویز خوراکی نانوذرات سلنیوم و سلنیت سدیم بر فراسنجه های خونی در بزهای سانن آبستن کلون و غیرکلون در دوره انتقالی و نتاج کلون و غیرکلون آن ها بود. 24 بز سانن آبستن به صورت تصادفی به گروه های 8 تایی (4 بز کلون و 4 غیرکلون) نانوسلنیوم، سلنیت سدیم و شاهد (آب مقطر) تقسیم شدند. مداخله روزانه به مدت 10 روز- از 21 روز پیش از زایمان- با دز mg/kg 05/0 به صورت خوراکی انجام شد. نمونه برداری از خون به منظور ارزیابی فراسنجه های خونی و سطح سرمی سلنیوم به صورت هفتگی از دو هفته پیش از زایمان تا دو هفته پس از آن انجام شد. نتایج نشان دهنده افزایش بیشتر سطح سلنیوم سلنیوم در بزها و بزغاله های متولدشده از آن ها، در گروه نانوسلنیوم نسبت به سلنیت سدیم بود. بر اساس نتایج به دست آمده، میزان هماتوکریت در روز زایمان و WBC، نوتروفیل ها و لنفوسیت ها در روزهای زایمان و هفتم پس از زایمان در تیمارها افزایش یافتند و نسبت به شاهد، اختلاف معنی دار داشتند (05/0<p)، در مقایسه بین تیمارها، افزایش تمامی متغیرها در گروه نانوسلنیوم نسبت به سلنیت سدیم معنی دار بود (05/0<p). در پژوهش حاضر بین میانگین متغیرها در بزهای کلون و غیرکلون اختلاف معنی دار مشاهده نشد؛ بر این اساس می توان نتیجه گیری کرد که تجویز خوراکی نانوسلنیوم در دوره انتقالی نسبت به سلنیت سدیم، موجب افزایش موثرتر هماتوکریت، WBC، نوتروفیل ها و لنفوسیت ها در بزهای سانن در حوالی زایمان و در بزغاله های متولدشده از آن ها در هفته نخست زندگی می شود، همچنین کلون سازی تغییری در تابلوی خونی بزهای سانن در حوالی زایمان و نتاج آن ها ایجاد نمی کند.