ارائه روشی برای شناسایی کمانهای نامطمئن شبکه در هنگام وقوع بحران زلزله (مطالعه موردی: شبکه شهر تهران)

در این مطالعه به منظور شناسایی کمان های آسیب پذیر، عملکرد شبکه در نتیجه انسداد هر کمان با در نظر داشتن اثرات توامان عرضه و تقاضا و با فرض اطلاع رانندگان از وضعیت انسداد آن در حین سفر مورد ارزیابی قرار می​گیرد. بر این اساس با در نظر گرفتن یک الگوی مسیریابی مشخص از سوی کاربران، نسبت به ارزیابی عملکرد شبکه در حالت انسداد آن کمان اقدام شده و کمان هایی که حذف آنها، شبکه را با تغییرات غیرقابل قبول نسبت به شرایط عدم انسداد و محدودیت در دسترسی ها روبرو ننماید، کمان های مطمین در نظر گرفته می شود. در ادامه به منظور بررسی کارایی روش پیشنهادی، نسبت به پیاده​سازی آن در شبکه شهر تهران بر مبنای مقدار 0.35 درصد به عنوان حد قابل قبول تغییرات عملکردشبکه اقدام گردید. این مقدار برابر با حداقل مقدار قابل قبول این تغییرات در حالت امکانپذیری ساخت یک شبکه درختی از کلیه نقاط شبکه به مقاصد تخلیه با استفاده از کمان های مطمین حاصله می​باشد. بر اساس ارزیابی عملکرد شبکه در نتیجه انسداد کمان ها در نرم افزار EMME2 و مقایسه آن با حد قابل قبول، 17.3 درصد از کمان​های شبکه شهر تهران در نتیجه وقوع زلزله احتمالی ، به عنوان کمان​های غیر مطمین در نظر گرفته می​شود که بیشتر این کمان ها در معابر با رده عملکردی شریانی به ویژه در مناطق مرکزی شهر تهران مشاهده می​گردد. از این رو حذف کمان های آسیب پذیر با رده عملکردی شریانی اگرچه  قابلیت اطمینان شبکه تخلیه ساخته شده بر بستر کمان های باقی مانده را از حیث حفظ پیوستگی و زمان سفر افزایش می​دهد اما با توجه به نقش و اهمیت این رده از معابر در عملکرد یکپارچه و کارای شبکه و در نتیجه تامین ظرفیت مناسب، قابلیت تخلیه شبکه ساخته شده را دچار اختلال جدی خواهد نمود. این مساله توسعه بخش هایی از شبکه در قالب تعریض یا اضافه نمودن معابری به شبکه که در وضعیت موجود، نیاز چندانی به حضور آنها احساس نمی گردد، را به منظور تامین ظرفیت مورد نیاز شبکه تخلیه اجتناب ناپذیر می نماید بدیهی است در صورت عدم امکان تحقق چنین امری و یا پر هزینه بودن آن به ویژه در مناطق با بافت متراکم، می توان راهکارهایی نظیر مقاوم سازی هرچه بیشتر ساختمان ها و... را به منظور کاهش تقاضای تخلیه در دستور کار قرار داد.