بررسی کانونهای جرم خیز سرقت در شهرستان رشت در سال 1392

مفهوم جغرافیای جرایم یعنی بررسی روابط مکان وبزهکاری با شیوه علمی از اوایل قرن نوزدهم و با بهره گیری از نظریه اکولوژی اجتماعی آغاز گردید وامروزه شاهد شاخه های گسترده ونظریات متعددی در این خصوص می باشیم. از جمله این نظریات نظریه کانونهای جرم خیز است که بوسیله شرمن وگارتین وبرگر در سال1989 مطرح شد و برپایه نوعی علت شناسی مکانی جرم استوار است. طبق این نظریه کانونهای جرم خیز(Hotspots) بیانگر یک مکان با میزان بالای جرم است محدوده این مکان بخشی از شهر ،یک محله کوچک ویا چند خیابان مجاور یکدیگر وحتی ممکن است یک خانه یا مجتمع مسکونی باشد. در این مقاله وضعیت سرقت در شهرستان رشت (استان گیلان) بصورت توصیفی- تحلیلی، با تکیه بر نظریه کانون های جرم خیز و با مراجعه به آمار های موجود وقوع سرقت در شهرستان مذکور درسال1392 ونیز مطالعه میدانی علت های وقوع وشناسایی کانونهای تمرکز جرایم بررسی شده است در نتیجه. این پژوهش نقاط داغ و جرم خیز سرقت در کلانشهر رشت مشخص و با لحاظ نمودن شعاع تخریب و نفوذ جرم، پلی گون جرم خیز(دایره، بیضی و...) ترسیم و مختصات این محدوده ها و فضاها تعیین شده است. بطوریکه3 منطقه جرم خیز بیضی شکل،یک منطقه مثلثی،یک منطقه دایره ای و یک منطقه پنج ضلعی احصا گرددیه است که در میان این پلی گونهای جرم خیز ، بیضی سلیمانداراب- معلولین- پورسینا دارای بیشترین تمرکز و تراکم سرقت و مثلث پاچه کنار- دباغیان- محله سفیدرود دارای کمترین تمرکز جرم به نسبت سایر کانونهای جرم خیز شهر می باشد. در انتها پیشنهاداتی جهت تلطیف اثرات جرم زای فضاهای کالبدی و مکانی مناطق مذکور که تاکنون موجب رونق بازار سارقین و افزایش سرقت بوده است؛ به نفع ساکنین مناطق و با ارعاب سارقین بومی و ارتقاء احساس امنیت عمومی منطقه و جلب مشارکت ها وگزارشات مردمی به پلیس برای حفظ امنیت منطقه ارایه شده است.