بررسی برخی از شاخص های صرفی و نحوی در دانش آموزان کم شنوای شهر بیرجند

شنوایی، یکی از مهم ترین توانایی های حسی انسان می باشد. چنان چه حس شنوایی دچار آسیب شود، به خصوص از بدو تولد یا قبل از فراگیری گفتار و زبان، با توجه به شدت آسیب، رشد گفتار و زبان فرد نیز با مشکل مواجه می شوند. صرف و نحو دو جنبه از زبان هستند که معمولا در مبتلایان به افت شنوایی شدید با مشکل مواجه می شوند. در این پژوهش برخی از شاخص های صرفی و نحوی و نیز برخی از ویژگی های غیرزبانی، مورد بررسی قرار گرفته اند.
روش انجام این پژوهش توصیفی بوده و نمونه گیری به شیوه غیرتصادفی بر روی کلیه کم شنوایان 16-10 ساله دبستان ناشنوایان وصال شهرستان بیرجند که دارای افت شنوایی بیش از 56 دسی بل در مقیاسBest binaural average بودند (جمعا 29 نفر)، انجام گرفته است. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش شامل؛ پرونده دانش آموزان، توصیف تصاویر و سؤال های مکمل بودند. همه گفتار آزمودنی ها در طول آزمون ضبط و سپس بر روی کاغذ پیاده شدند. پس از استخراج داده ها، محاسبه آمار توصیفی مربوط به شاخص های مورد مطالعه انجام شد.
نتایج این بررسی شامل اطلاعات توصیفی زیر می باشد: طول متوسط گفته آزمودنی ها با مقیاس تک واژی، 7/3 تک واژ و با مقیاس واژه ای،4/2 واژه به دست آمد. از میان 1051 گفته بررسی شده، 4/17% از گفته ها درست بودند، که از این میان3/57% جمله و 7/42% غیرجمله بودند. در بررسی فعل، تنها 24% از فعل ها صحیح صرف شده بودند و بقیه به نوعی دچار اشکال بودند. در میان موارد خطای صرف فعلی، 9/38% مربوط به خطای فعل از نظر زمان، 5/24% مربوط به خطای فعل از نظر مطابقت فعل و فاعل و 6/36% از نوع سایر خطاها در ساخت فعل بودند.
میانگین طول گفته در افراد مورد بررسی بسیار کم می باشد. اگرچه این افراد در گفتار خود از فعل به میزان نسبتا زیادی استفاده می کردند، اما در تطابق فعل با فاعل و زمان جمله دارای مشکلات زیادی بودند.