بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی Asp358Ala (rs2228145) گیرنده اینترلوکین-6،با شدت علائم بالینی در بیماران مبتلا به کووید-19

افزایش و نقش اینترلوکین-6 در پاتوژنز کووید-19در مطالعات مختلف گزارش شده است. واریانت های ژنتیکی اینترلوکین-6 و گیرنده آن در شروع و پیشرفت عفونت های شدید مانند کووید-19، بیماری های خودایمنی و التهابی نقش دارند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم تک نوکلیوتیدی (rs2228145) گیرنده اینترلوکین-6، با شدت علایم بالینی در بیماران مبتلا به کووید-19 می باشد.

در مطالعه حاضر 180 بیمار مبتلا به کووید-19 به صورت داوطلبانه وارد و  بر اساس شدت بیماری در 4 گروه خفیف (90 نفر، سن 8/15±40/46) ، متوسط (45 نفر، سن 4/16±50/59)، شدید (25 نفر، سن 24±70/59) و بحرانی (20 نفر، سن 8/15+30/60) قرار گرفتند. نمونه خون محیطی از بیماران تهیه و پس از استخراج DNA، به وسیله روش PCR RFLP (آنزیم محدودالاثرHindIII) و الکتروفورز روی ژل آگارز 2%، تعیین ژنوتیپ شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری Chi-Square یا ANOVA انجام شد. مقادیرP-value کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

میانگین سن بیماران در گروه سرپایی 8/15±40/46 ولی در گروه بیماران بستری در ICU و اینتوبه شده، 8/15+30/60 بود (P-value<0.001)؛ همچنین فراوانی بیماران دیابتی در گروه سرپایی حدود 21% ولی در گروه بستری در ICU و اینتوبه شده 45% بود (P-value<0.05). از نظر فراوانی واریانت ها در گروه ها، تفاوت معنی داری در ژنوتیپ CC بین گروه های سرپایی و بستری (P-value<0.01) و همچنین بستری در ICU و اینتوبه شده (P-value<0.05)  مشاهده شد.

 فراوانی واریانت ها در پلی مورفیسم rs2228145 گیرنده اینترلوکین-6 در گروه های مختلف بیماران کووید-19 با شدت علایم بالینی مختلف، با یکدیگر تفاوت دارد و ژنوتیپ CC می تواند پیش بینی کننده پیش آگهی این بیماران در عدم ورود به ICU و اینتوبه شدن گردد.