مثل های گیلکی حوزه خوراکی ها و وابسته های آن در قاب طرح واره های تصوری

مثل ها جمله واره هایی با ساختار ثابت هستند که واقعیات پذیرفته شده، الگوهای اجتماعی و ملاحظات اجتماعی یک قوم را بازمی تابانند. ازاین رو، واجد وجهی زبانی -فرهنگی هستند که از نسلی به نسل دیگر منتقل می شوند و در موقعیت های متفاوتی از زندگی به کار می روند. نظر به اینکه بسیاری از مثل ها ماهیتی استعاری دارند و شماری از استعاره ها از تجربه های بدنمند نشات می گیرند، مقاله پیش رو می کوشد با اتخاذ نظریه طرح واره تصوری به مثل های گیلکی در حوزه خوراکی ها و وابسته های آن، دو هدف را دنبال کند: نخست، شناسایی طرح واره های تصوری موجود در مثل های گیلکی حوزه خوراکی ها و وابسته های آن؛ دوم، تعیین دامنه کاربردهای معنایی آنها. داده های این پژوهش کیفی به روش اسنادی گردآوری شده اند و تحلیل آنها به روش توصیفی-تحلیلی با استناد به آرای جانسون (1987) انجام شده است. یافته های پژوهش ناظر به کاربرد انواع طرح وارهای حرکتی، مهارشدگی و فضایی در این گویش است. همچنین مشخص شد در مثل های حوزه خوراکی های گیلان، مفاهیم فرهنگی پسندیده مهرورزی، مهمان نوازی و باورمندی در کنار ویژگی های نکوهیده تباهی، خیانت و ناسپاسی توامان به کار می رود.