اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب، افسردگی و نشخوار فکری نوجوانان 13 و 16 ساله مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس [مطالعه ی موردی]

بیماری مولتیپل اسکلروزیس، یک بیماری شایع عصبی است که به صورت مزمن و پیشرفته آشکار می شود. از دشواری های این بیماری، علت این بیماری است که به طور دقیق ناشناخته است. لذا، این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب، افسردگی و نشخوار فکری دو نوجوان 13 و 16 ساله ی مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس در همدان صورت گرفت.

مطالعه ی حاضر، تک موردی از نوع خط پایه ی چندگانه ی فرایند درمان انجام گرفت. شرکت کنندگان در این پژوهش شامل بیماران مراجعه کننده به کلینیک روان شناختی کودک و نوجوان همدان در تابستان 1399 بود که علاوه بر بیماری ام اس، دچار اختلالات روان شناختی قابل توجهی مانند اضطراب، افسردگی و نشخوار فکری بودند. نمونه ی مورد مطالعه شامل 2 نوجوان 13 و 16 ساله مبتلا به ام اس بود که در طی 8 جلسه درمان به پرسش نامه های افسردگی بک ویراست دوم (2000) (Depression Inventory-II) و اضطراب بک (1988) (Beck Anxiety Inventory) و مقیاس پاسخ نشخوارگونه ی Nolen-Hoxima (1991) در ده جلسه قبل از شروع درمان پاسخ دادند. در انتهای هر جلسه ی درمانی و پس از درمان آخرین جلسه، ارزیابی صورت گرفت.

نتایج نشان داد، میزان بهبودی در میزان اضطراب پس از 8 جلسه درمان برای مراجع اول، 42 درصد و میزان بهبودی برای مراجع دوم، 47 درصد بود و میزان بهبودی کلی برای هر دو مراجع، 44/5 درصد به دست آمد. میزان بهبودی افسردگی برای مراجعین اول و دوم به ترتیب 0/50، 0/50 و میزان بهبودی کلی 0/6 درصد و میزان بهبودی برای مراجع اول 65 درصد و برای مراجعین دوم 58 بوده و میزان بهبودی کلی، 61/5 درصد است (0/001 > P).

نتایج بررسی این دو آزمودنی، حاکی از اثربخشی بالینی درمان پذیرش و تعهد بر رویکرد اضطراب و افسردگی و نشخوار فکری آزمودنی ها بود. در نهایت، می توان گفت که این روش درمانی، موثر بوده و برای بررسی بیشتر اثربخشی آن، مطالعات ارزیابی کنترل شده ای در جهت رسیدن به نتیجه ی قطعی لازم است.