عصاره اتانولی کور (Capparis spinosa): فنل، فلاونوئید، پتانسیل آنتی اکسیدانی و فعالیت ضدباکتریایی آن بر انتروباکتر آئروژنز، اشرشیا کلی، استافیلوکوکوس اورئوس و لیستریا مونوسیتوژنز

گیاهان همیشه منبع اصلی غذا و دارو برای انسان بوده اند. عصاره های گیاهی به عنوان ضدمیکروب، تقویت کننده طعم، عوامل نگهدارنده و مواد مغذی در صنایع غذایی مورد توجه قرار گرفته اند. عصاره های گیاهی کاندیدای فوق العاده ای برای جایگزینی ترکیبات سنتزی هستند که اثرات سمی و سرطان زا دارند. در این پژوهش، عصاره اتانولی میوه گیاه کور (Capparis spinosa) با روش ماسراسیون استخراج گردید و میزان فنول تام (به روش فولین سیوکالچو)، فلاونویید تام (به روش رنگ سنجی آلومینیوم کلراید)، فعالیت آنتی اکسیدانی (به روش های مهار رادیکال آزاد DPPH و ABTS) و اثر ضدمیکروبی آن (به روش های دیسک دیفیوژن آگار، چاهک آگار، حداقل غلظت مهارکنندگی و حداقل غلظت کشندگی) در برابر باکتری های انتروباکتر آیروژنز، اشرشیا کلی، استافیلوکوکوس اوریوس و لیستریا مونوسیتوژنز بررسی گردید. میزان فنول تام و فلاونویید تام عصاره به ترتیب برابر با mg GAE/g 28/40 و mg QE/g 20/5 بدست آمد. فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره اتانولی میوه گیاه کور بر پایه مهار رادیکال های آزاد DPPH و ABTS به ترتیب 73/52 و 62/58 درصد بود. اثر ضدمیکروبی عصاره وابسته به غلظت آن و نوع باکتری بود؛ بطوریکه افزایش غلظت عصاره سبب افزایش معنی دار قطر هاله عدم رشد در آزمون های دیسک دیفیوژن آگار و چاهک آگار گردید. علاوه بر این، باکتری های گرم مثبت (استافیلوکوکوس اوریوس و لیستریا مونوسیتوژنز) حساسیت بالاتری نسبت به انواع گرم منفی (انتروباکتر آیروژنز و اشرشیا کلی) در برابر عصاره نشان دادند. همچنین، باکتری استافیلوکوکوس اوریوس با حداقل غلظت مهارکنندگی رشد 4 میلی گرم در میلی لیتر و حداقل غلظت کشندگی 512 میلی گرم در میلی لیتر حساس ترین باکتری نسبت به عصاره اتانولی میوه گیاه کور بود. نتایج این پژوهش نشان می دهد که عصاره اتانولی میوه گیاه کور قابلیت استفاده بعنوان افزودنی طبیعی در انواع محصولات غذایی را دارا می باشد.