بررسی ارتباط سطح ادراری و سرمی LDH با شدت درگیری کورتیکال در DMSA در کودکان مبتلا به پیلونفریت حاد

عفونت مجاری ادراری یکی از عفونت های شایع دوران کودکی هست که می تواند در قسمت های تحتانی دستگاه ادراری به صورت سیستیت و در قسمت های فوقانی و پارانشیم کلیه به صورت پیلونفریت بروز پیدا کند. هدف این مطالعه تعیین ارتباط سطح ادراری و سرمی LDH با شدت درگیری کورتیکال در DMSA در کودکان مبتلا به پیلونفریت حاد است.

 در این مطالعه مقطعی (توصیفی - تحلیلی) تمام بیماران مبتلا به پیلونفریت که برای اولین بار با این تشخیص در بخش نفرولوژی در سال 1398 بستری شده بودند وارد این مطالعه شدند. شدت درگیری کلیه در اسکن DMSA به صورت زیر تعریف شد: گرید یک مبهم (equivocal)، گرید دو درگیری یک منطقه، گرید سه درگیری بیشتر از دو منطقه و گرید چهار درگیری گلوبال. نمونه های ادراری با حفظ درجه حرارت مناسب و حداکثر تا نیم ساعت بعد از نمونه گیری جهت انجام U/A و U/C و اندازه گیری LDH ادراری به آزمایشگاه ارسال شدند. میزان LDH ادراری نرمال 9-4 mU/ml با میانگین 1 ± 8/10 در نظر گرفته شد. LDH سرمی در ابتدای بستری هم زمان با اولین خون گیری طی 24 ساعت اول ارسال گردید.

 میانگین سنی بیماران در این مطالعه برابر با 79/2 ± 85/3 سال بود. اکثر بیماران را دختران تشکیل می دادند (7/95درصد). میانگین سطح سرمی LDH در بیماران برابر با 05/153 ± 81/465 و سطح ادراری LDH نیز برابر با 45/22 ± 68/28 بود. تفاوت معناداری میان افراد با گرید های مختلف ازنظر سطح سرمی ادراری و سرمی وجود نداشت (05/0<P).

 نتایج این مطالعه نشان داد که ارتباط معناداری میان مقادیر LDH سرمی و ادراری با شدت درگیری کورتیکال کلیه در بیماران مبتلا به پیلونفریت حاد وجود ندارد.