تحلیل تطبیقی بایسته های انعقاد عقد جایگزین به مثابه ابزار جبران ‏خسارت در پرتو مبانی مسئولیت قراردادی ‏ ‏

در قوانین برخی کشورها و اسناد بین المللی در صورت نقض تعهد این امکان برای طرف زیان دیده فراهم است تا با انعقاد عقد جایگزین، به رفع خسارات قراردادی اقدام کرده و هر نوع هزینه حاصل از این فرایند را از ناقض عقد مطالبه کند. این روش در بادی امر با مبانی مسیولیت قراردادی در فقه و حقوق ایران ناسازگار می نماید؛ اما با توجه به مزایای استفاده از این روش و امکان طرح آن در دعاوی مربوط به مسیولیت حاصل از نقض قرارداد، بررسی موانع انطباق با فقه و ظرفیت های اعمال و سازگاری آن با نظام حقوق اسلام و ایران ضروری می نماید. در این مقاله تلاش شده است با اتکا به مبانی و راهکارهای مورد پذیرش در جبران خسارات قراردادی، زمینه های اعمال و بهره مندی از این روش ارایه شود. به عنوان نتیجه می توان گفت با وجود شرایط، عقد جایگزین می تواند به منزله یک روش کلی جبران خسارت نقض در عقود و قراردادهای مختلف به کار رود.