اثر میانجی گری گرایش کارآفرینانه در رابطه بین سرمایه اجتماعی و عملکرد کسب‏ وکارهای پرورش مرغ بومی در روستاهای استان سیستان و بلوچستان

«عملکرد» به‏ عنوان شاخص اساسی موفقیت کسب‏ وکارها همواره مورد توجه محققان بوده و همچنین، سرمایه اجتماعی و گرایش کارآفرینانه دو عامل مهم در پیش بینی عملکرد کسب‏ وکارهاست. البته درباره چکونگی بهره‏ مندی کسب‏ وکارها از تعامل بین این دو عامل دانش اندکی در دست است. از این رو، در پژوهش حاضر، نقش میانجی گرایش کارآفرینانه در رابطه بین سرمایه اجتماعی و عملکرد کسب ‏وکارها بررسی شد. جامعه آماری پژوهش صاحبان کسب‏ وکارهای پرورش مرغ بومی در استان سیستان و بلوچستان بودند (360N =) که از آن میان، به کمک جدول کرجسی و مورگان، 189 نفر به شیوه تصادفی ساده به‏ عنوان نمونه انتخاب شدند. روایی پرسشنامه به‏صورت روایی تشخیصی و روایی همگرا و پایایی آن به کمک ضریب پایایی ترکیبی تایید شد. داده های جمع آوری شده با مدل سازی معادله ساختاری به روش حداقل مربعات جزیی و با استفاده از نرم‏ افزار Smart PLS تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد که شبکه روابط دوگانه بیرونی و تعامل اجتماعی با کیفیت تعامل رابطه مثبت و معنی‏دار دارند. همچنین، یافته ها حاکی از نقش میانجی پیشگامی در رابطه بین کیفیت تعامل و عملکرد کسب ‏وکار، نقش میانجی نوآوری در رابطه بین کیفیت تعامل و عملکرد مالی کسب‏ وکار و نقش میانجی ریسک پذیری در رابطه بین کیفیت تعامل و عملکرد غیرمالی کسب‏ وکارهای پرورش مرغ بومی بود.