توسعه مدل کارآفرینی روستایی در ایران از طریق مطالعه نقش میانجی توانمندسازی روستاییان

امروزه، صاحب‏نظران و نهادهای توسعه، کارآفرینی روستایی را مداخله ‏ای راهبردی برای ارتقای توسعه روستایی و تسریع در روند آن می‏ دانندکه نقشی مهم در کاهش فقر و توسعه عدالت اجتماعی و نیز ایجاد فرصت‏ های شغلی فراوان برای روستاییان دارد. بر این اساس،  مطالعه حاضر، با هدف توسعه کارآفرینی روستایی، در پی پاسخ بدین پرسش بود که «چگونه می‏توان از طریق مطالعه نقش میانجی توانمندسازی روستاییان، موجب بهبود عملکرد زیست ‏بوم و توسعه کارآفرینی در فضای روستایی کشور ایران شد؟». پژوهش کاربردی حاضر، با بهره‏ گیری از روش کمی و راهبرد مدل‏سازی معادلات ساختاری، به روش حداقل مربعات جزیی با رویکرد PLS انجام شد. گردآوری داده ‏های پژوهش از طریق تکمیل 102 پرسشنامه محقق‏ ساخت روا و پایا با روش نمونه‏ گیری خوشه‏ ای در بازه زمانی 1399-1398 صورت گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که دو جریان توانمندساز شناختی شامل توانمندسازهای فردی، گروهی و بنگاهی و جریان توانمندساز عاطفی یا روان‏شناختی با تاثیرپذیری از ابعادی همچون رفع موانع و بهبود محیط کسب‏ و‏کار روستایی، حمایت و پشتیبانی از کسب ‏و‏کارهای روستایی، طرح و برنامه روستایی، و اهداف و ارزش‏های کارآفرینی روستایی، می ‏توانند منجر به توسعه کارآفرینی روستایی با شاخص ‏هایی همچون ایجاد و یا حفظ و توسعه کسب‏ و‏کارهای روستایی و یا کارآفرینی اجتماعی روستایی شوند. در پایان، بر اساس یافته های پژوهش، چند پیشنهاد کاربردی از جمله آگاهی ‏افزایی در خصوص مولفه‏ های توانمندساز در سه سطح فرد، گروه و بنگاه به کسب ‏و‏کارهای روستایی، نقش ‏آفرینی مربیان و مرشدان کسب‏ و‏کارهای روستایی، نقش ‏آفرینی ‏های چندگانه دولت کارآفرین و نقش ‏آفرینی کلیدی و حیاتی جوامع محلی ارایه شد.