بررسی نقش تنوع معیشتی در تاب ‏آوری و سطح رفاه جامعه روستایی در مواجهه با تغییر اقلیم (با تاکید بر خشکسالی)

تاب ‏آوری به عنوان ظرفیت بالقوه جامعه در معرض مخاطرات، با هدف حفظ یا رسیدن به سطح مناسبی از عملکرد، برای سازگاری یا مقاومت در برابر تغییرات شناخته می ‏شود. باتوجه ‏به تغییرات اقلیمی، نواحی روستایی ازجمله مناطقی هستند که در معرض آسیب پذیری بیشتری قرار دارند. باتوجه ‏به اهمیت موضوع تاب‏ آوری در شناخت نحوه رویارویی با مسایل بحرانی، مطالعه حاضر به بررسی نقش تنوع معیشتی در تاب‏ آوری و سطح رفاه جامعه روستایی در مواجهه با تغییر اقلیم با بهره‏ گیری از روش تحلیل عاملی و با استفاده از 5 شاخص و 38 زیرشاخص در سال 99-1398 پرداخته است. در این راستا، تعداد 206 پرسشنامه در دهستان جارو از توابع بخش پلنگ ‏آباد، شهرستان اشتهارد در استان البرز تکمیل شد. نتایج نشان می‏ دهد 38 عامل مورد پرسش در هشت گروه قرار گرفته ‏اند. همچنین، نتایج حاکی‏از آن است که در گروه نخست به ‏عنوان مهمترین گروه، بسیاری از شاخص‏ ها مانند مشارکت در فعالیت های اشتغال زایی جمعی، آشنایی با نیازهای جدید بازار، توسعه کسب وکار از طریق به کارگیری فناوری‏های نوین، تجربه کار در محیط ‏های متنوع شغلی، یادگیری مهارت‏ های جدید فعالیت‏ های اقتصادی، نشان دهنده اهمیت شناخت نیازهای اساسی بازار و افزایش توانایی روستاییان برای انجام فعالیت ‏های جایگزین کشاورزی در مواقع بحران می ‏باشد.