تدوین الگوی مشارکت سازمان های مردم نهاد در نظام مدیریت شهری (نمونه موردی: کلان شهر تهران)

مشارکت یکی از شاخص های رهبری و نشانه بلوغ سازمانی جامعه محسوب می شود. مفهوم مشارکت ارتباط تنگاتنگ و مرتبط با مفهوم شهروندی دارد. هدف از این پژوهش، تدوین الگویی برای جلب مشارکت سازمان های مردم نهاد در نظام مدیریت شهری در کلان شهر تهران بود.

روش تحقیق بر اساس هدف کاربردی و بر اساس روش توصیفی-تحلیلی است. اجرای تحقیق در کلان شهر تهران در 123 ناحیه شهرداری در سال 1399 تا نیمه اول 1400 و شامل مدیران نواحی شهر تهران (به تعداد 2654 نفر) بود. داده ها به صورت کتابخانه ای و مطالعات میدانی جمع آوری شد. تعداد 360 نفر مدیر و کارشناس انتخاب شد و به منظور تجزیه وتحلیل اطلاعات نیز از روش های آماری میانگین، جداول فراوانی و مدل تحلیل عاملی تاییدی بهره گرفته شد.

سازمان های مردم نهاد در مشارکت شهروندان در مدیریت شهری می تواند نقش حایز اهمیت و در خور توجهی داشته باشند. بار های عاملی روی مسیر های به دست آمده، نشان داد که الگوی مورد نظر از اعتبار و روایی قابل قبولی برخوردار بود و مقدار بار های عاملی تمام مسیرها بیش از 7/0 نشان داد؛ بنابراین سمن ها برای ارتقاء مشارکت شهروندان در مدیریت شهری می توانند در ابعاد مختلف نقش های مهم ایفا کنند.

برای تحقق مشارکت سازمان های مردم نهاد در نظام مدیریت شهری، ابتدا باید بستر های لازم برای مشارکت سمن ها فراهم شود و پس از آن ابزار های مشارکت و تعیین هدف و نوع تخصص های سمن ها است که در میزان مشارکت تاثیرگذار است؛ بنابراین قصد و نیت مشارکت، ابزار های مشارکت و زیرساخت های مشارکت مولفه های اصلی مدل مشارکت سمن ها در نظام مدیریت شهری در بررسی و یافته های این تحقیق است.