سطح بندی مناطق 15 گانه شهر اصفهان از لحاظ زیرساخت های گردشگری ورزشی با استفاده از مدل TOPSIS

گردشگری ورزشی بخشی از گردشگری به شمار می‌آید که از تلفیق ورزش و گردشگری به وجود آمده است و با سرعت بالایی در حال رشد و تبدیل شدن به صنعتی بزرگ و مستقل است. یکی از مسایل و مشکلات گردشگری در ایران از جمله شهر اصفهان، عدم توازن در سازمان فضایی و عدم سلسله مراتب مبتنی بر رابطه تعاملی میان نواحی گردشگری است. سطح‌بندی زیرساخت‌های گردشگری در نواحی مختلف یک شهر و توزیع متعادل زیرساخت‌ها و تعدیل نابرابری در نواحی مختلف، یکی از اقدامات اساسی توسعه گرشگری است. هدف از این پژوهش سطح‌بندی مناطق 15 گانه شهر اصفهان از لحاظ زیر ساخت‌های گردشگری ورزشی می‌باشد و از مدل TOPSISبرای تحلیل آن استفاده شده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی می‌باشد. جهت جمع‌آوری اطلاعات از سایت تربیت بدنی شهر اصفهان استفاده شده است. یافته‌های این پژوهش نشان داد که مناطق چهارده، سیزده و پانزده، در سه سطح اول و مناطق نه، چهار و شش در سه سطح آخر از لحاظ زیرساخت‌های گردشگری ورزشی قرار دارند. براساس نتایج بدست آمده از یافته‌های پژوهش می‌توان دریافت که شهر اصفهان از لحاظ زیر ساخت‌های ورزشی در سطح محروم می‌باشند.