بازده آبیاری، نیاز آبی و بهره وری آب در روش آبیاری سطحی در باغات زردآلو و انگور

افزایش بازده آبیاری و کاهش تلفات آب در مزارع با توجه به کمبود شدید منابع آب در کشور امری ضروری است. به منظور افزایش بازده سامانه های آبیاری، ارزیابی آن ها الزامی است. به این منظور در مجموع 6 باغ با سامانه آبیاری کرتی انتخاب شدند. میزان حجم آب آبیاری، عمق توسعه ریشه و عملکرد میوه، بازده کاربرد آب آبیاری (اوایل، اواسط و اواخر فصل) و میزان بهره وری آب تعیین شد. همچنین نیاز آبی به روش پنمن مانتیث و با استفاده از آمار هواشناسی (ده سال اخیر) محاسبه و با مقادیر ارایه شده در سند ملی آب مورد مقایسه قرار گرفت. در باغات زردآلو میزان میانگین بازده آبیاری از 3/43 تا 4/58 درصد متغییر (بطور میانگین 7/49 درصد) و در باغات انگور از 7/41 تا 9/61 درصد متغییر (بطور میانگین 4/51 درصد) بود. سهم عمده تلفات آب آبیاری در باغات زردآلو و انگور به صورت نفوذ عمقی به ترتیب 7/49 و 4/51 درصد مشخص شد. میانگین بهره وری آب این محصولات به ترتیب برابر 78/0 و 2/5 کیلوگرم بر مترمکعب اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که باغاتی که در آن ها تسطیح زمین و تامین نیاز آبی گیاه مورد توجه قرار گرفته بود بازده آبیاری و بهره وری مصرف آب به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته بود. مقایسه نیاز آبی محاسباتی با میزان حجم آب آبیاری، نشان از اعمال کم آبیاری در این باغات می باشد. همچنین نتایج نشان داد که نیاز آبی محاسباتی به مراتب بیشتر از مقادیر ذکر شده در سند ملی آب بود که لزوم به روز شدن سند ملی آب را بیش از پیش نمایان می سازد.