بررسی ارتباط بین شادکامی وخودکارآمدی در سالمندان دچار بیماری مزمن مقیم سرای سالمندان شهرستان تبریز در سال 1399

یکی از عوامل اثرگذار بر رفتارهای بهداشتی سالمندان، خودکارآمدی است و شادکامی سبب ایجاد موفقیت و سلامت خواهد شد؛ بنابراین این بررسی با هدف ارتباط شادکامی سالمندان و خودکارآمدی در سالمندان دچار بیماری مزمن صورت پذیرفت.

این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی 132 سالمند شصت سال و بالاتردر سال 1399 مقیم در سرای سالمندان شهرستان تبریز که به صورت تصادفی انتخاب شدند، انجام شد. روش نمونه‌گیری به صورت در دسترس و آسان بود. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه اطلاعات جمعیت‌شناختی و پرسش‌نامه شادکامی آکسفورد، مقیاس باورهای خودکارآمدی عمومی و با استفاده از آزمون‌های آماری توسط نرم‌افزار SPSS نسخه22 تجزیه و تحلیل شدند.

بین شادکامی با تاهل در سالمندان (02/0=P)، نمره خودکارآمدی سالمندان با متغیرهای جنسیت (02/0=P)، شغل (03/0=P) و داشتن پول کافی جهت رفع نیازهای خود (008/0=P) رابطه معناداری وجود داشت. با توجه به آنالیز رگرسیون خودکارآمدی سالمندان با تحصیلات و تاهل رابطه آماری دیده شد (04/0=P) و با توجه به ضریب همبستگی مثبت می‌توان بیان کرد که با افزایش شادکامی، خودکارامدی سالمندان نیز افزایش می‌یابد.

 افزایش شادکامی سالمندان  باعث ارتقای عملکرد آن‌ها در مدیریت هر چه بهتر درمان از طریق خودکارآمدی مناسب خواهد شد.