تاثیر محلول پاشی هورمون اکسین در دو رقم گلرنگ آبی در شرایط تنش خشکی

این پژوهش به منظور بررسی واکنش دو رقم گلرنگ آبی به شرایط تنش خشکی و محلول پاشی هورمون اکسین، به صورت آزمایش اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار طی دو سال زراعی 97-1396 و 98-1397 در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج اجرا شد. در این آزمایش آبیاری در دو سطح بدون تنش خشکی (شاهد) و قطع آبیاری از مرحله آغاز پرشدن دانه در کرت های اصلی و ارقام پدیده و گلدشت و محلول پاشی هورمون اکسین در دو سطح محلول پاشی با آب مقطر (شاهد) و کاربرد هورمون اکسین در یک مرحله (اواسط گل دهی) به غلظت 3000 میلی گرم در لیتر (30 پی پی ام) در کرت های فرعی به صورت فاکتوریل ارزیابی شدند. در شرایط محلول پاشی هورمون اکسین و محلول پاشی با آب مقطر (شاهد) در هر دو تیمار آبیاری معمول و تنش خشکی، بیش ترین تعداد کل طبق در بوته در رقم گلدشت به ترتیب به میزان 3/26، 3/24 و بیش ترین تعداد کل دانه در بوته در رقم گلدشت به ترتیب به میزان 708 و 592 مشاهده شد. محلول پاشی اکسین و آبیاری تاثیر معنی داری بر درصد روغن دانه نداشت. رقم گلدشت به دلیل دمای طبق کم تر، غلظت کربوهیدرات محلول برگ بیش تر، تعداد طبق و وزن هزاردانه بیش تر عملکرد دانه بالاتری در مقایسه با رقم پدیده داشت. نتایج کلی نشان داد که اثر تیمارهای موردبررسی تحت تاثیر سال قرار گرفت و با وجود تاثیر مثبت محلول پاشی هورمون اکسین بر برخی از اجزای عملکرد دانه گلرنگ در هر دو سطح آبیاری، محلول پاشی هورمون اکسین در مرحله اواسط گل دهی دانه تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه نداشت.