ارزیابی کیفیت آلودگی آب های زیرزمینی مبتنی بر سازندهای زمین شناسی منطقه

این پژوهش به ارزیابی کیفی منابع آب زیرزمینی محدوده عبداله گیو، جنوب غرب قوچان، استان خراسان رضوی در سال 1399 پرداخت. با توجه به نوع سازندهای زمین شناسی، آبدهی و موقعیت منابع آبی منطقه، 10 منبع آب زیرزمینی جهت آنالیز و ارزیابی کیفی موردتحلیل قرار گرفت. پارامترهای فیزیکی از قبیل pH، هدایت الکتریکی (EC) و مواد جامد محلول (TDS) در محل نمونه‌برداری توسط مولتی متر اندازه‌گیری شد. آنالیز هیدروژیوشیمیایی داده‌ها در آزمایشگاه به روش پلاسمای القایی صورت گرفت. تحلیل‌های آماری و مدل سازی در محیط نرم‌افزارهای Spss، Chemistry و AqQA انجام شد. یافته ها نشان داد اکثر منابع از لحاظ کیفیت شرب مناسب هستند و شاخص کیفی GQI نیز در این منابع در وضعیت قابل‌قبول بود. از لحاظ بهره‌برداری در بخش کشاورزی، قلیاییت تمام منابع آب براساس طبقه‌بندی ویلکوکس در کلاس S2 و S4 و از لحاظ شوری در کلاس C2 و C3 بود و نشان داد که اکثر منابع از لحاظ کشاورزی مناسب نیستند. در تمام منابع مقدار بی کربنات بیش تر و مقدار نیترات کم تر از استاندارد جهانی بود. درنهایت بررسی سازندهای زمین شناسی حاکی از تاثیر آن‌ها بر کیفیت آب بوده و غلظت نیترات به علت فعالیت های انسانی تشخیص داده شد.