نقش داوری در پیشگیری از دعاوی خانوادگی و ارتقای کارآمدی نظام حل و فصل اختلافات

خانواده واحد بنیادین هر جامعه است که شالوده جامعه انسانی و کانون اصلی رشد و تعالی افراد محسوب می شود، اما مانند هر نهاد دیگری ممکن است تحت تاثیر نوسانات، تعارضات و اختلافاتی قرار گیرد که با توجه به جایگاه ویژه آن باید تلاش کرد که این اختلافات به نحوی حل و فصل شود تا به جایگاه ارزشمند خانواده و قواعد اخلاقی حاکم بر آن لطمه ای وارد نشود.

پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است.

در این تحقیق به تبیین خصوصیات داوری در راستای پیشگیری از دعاوی خانوادگی و همچنین به نقش داوری در کارآمدی نظام حل و فصل اختلافات خانوادگی پرداخته شده و از جمله چالش های نهاد داوری در پیشگیری از دعاوی خانوادگی می توان به عدم تخصصی بودن داوری در حوزه اختلافات خانوادگی، بودن دادگستری به عنوان مرجع اصلی برای رسیدگی به اختلافات خانوادگی، عدم توجه به کارآمدی نهادهای مردمی، فقدان آیین دادرسی ویژه و عدم استفاده از داورانی که اشراف کامل به اختلافات خانوادگی طرفین ندارند، اشاره کرد.ارجاع دعاوی خانوادگی به داوری به مثابه یک نهاد پیشگیرانه است که برای پیشگیری از تشدید اختلافات و احیانا جدایی زوجین از یکدیگر است. در حل و فصل اختلافات خانوادگی، حفظ شیون و حرمت خانواده و پیشگیری از شکسته شدن قداست این نهاد مقدس بسیار مهم است، لذا باید کوشید اختلافات نیز تا حد امکان در محیط خانواده ها رفع و رجوع شود و از تسری این اختلافات به خارج از محیط خانواده که خود موجب بیشتر شدن اختلافات و سخت تر شدن راه بازگشت می شود، امتناع شود.