اثر پیش تیمارهای زیستی بر شاخص های جوانه زنی، رشدی و فیزیولوژیک گیاهچه شنبلیله (Trigonella foenum-graecum L.) تحت تنش شوری طبیعی

به منظور بررسی تاثیر تیمارهای زیستی بر شاخص های جوانه زنی، رشدی وفیزیولوژیک گیاهچه شنبلیله تحت تنش شوری طبیعی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد تهران در سال 1397 اجرا گردید. فاکتورهای آزمایش شامل پیش تیمارهای زیستی در چهار سطح (کنترل، تلقیح با کود زیستی ازته ، تلقیح با کود زیستی فسفاته و تلقیح با تلفیقی از کودهای زیستی) و سطوح شوری طبیعی (نمک طبیعی دریاچه قم) در پنج سطح (صفر، 3 ، 6 ، 9 و 12 دسی زیمنس بر متر) بودند. نتایج نشان داد افزایش شوری باعث بیشتر شدن میانگین مدت زمان جوانه زنی شد و استفاده از تیمارهای کود زیستی فسفاته و تیمار تلفیقی منجر شد این شاخص در بالاترین سطح شوری نسبت به تیمار شاهد و در همان سطح شوری 22 درصد کاهش نشان دهد. شوری باعث کاهش ضریب جوانه زنی گردید و بیشترین میزان این شاخص (3/74) در شوری 3 دسی زیمنس بر متر تیمار تلفیقی به دست آمد که نسبت به تیمار شاهد و در همان سطح شوری 89 درصد افزایش نشان داد. شوری کلروفیل کل را کاهش داد و تیمار زیستی ازته موجب گردید میزان کلروفیل کل در شوری صفر نسبت به همان سطح شوری در تیمار شاهد 155 درصد افزایش پیدا کند. پروتیین های محلول با افزایش شوری افزایش یافت و تیمار تلفیقی این شاخص را در بالاترین سطح شوری نسبت به تیمار شاهد 12 درصد افزایش داد. استفاده از تیمارهای زیستی با بالا بردن تولید آنزیم های آنتی اکسیدانت باعث شد اثر شوری تعدیل و کاهش یابد.