اثرات سطوح افزایشی اسیدیفایر در آب آشامیدنی بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی و ریخت شناسی روده کوچک جوجه های گوشتی

اسیدهای آلی یکی از جایگزین های آنتی بیوتیک های محرک رشد هستند که اثرات مفیدی بر عملکرد حیوان و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش دارند. به طور کلی، افزودن اسیدهای آلی به خوراک سبب کاهش pH خوراک و دستگاه گوارش، تحریک رشد، کمک به غلبه جمعیت باکتری های مفید بر باکتری های بیماری زا و کاهش متابولیت های سمی تولید شده توسط باکتری های مضر می شوند.

تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در آزمایشی به 4 تیمار آزمایشی، 4 تکرار و 15 قطعه جوجه در هر تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر، 200، 300 و 500 میلی لیتر اسیدیفایر در 1000 لیتر آب آشامیدنی بودند.

ضریب تبدیل خوراک در جوجه هایی که دو سطح 200 و 500 میلی لیتر اسیدیفایر در 1000 لیتر آب آشامیدنی دریافت کردند، نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت (0/01>p). شاخص کارایی اروپایی در تمام سطوح اسیدیفایر نسبت به تیمار شاهد بیشتر بود و روند افزایشی خطی معنی داری داشت (0/05>p). جوجه هایی که 500 میلی لیتر اسیدیفایر در آب دریافت کردند، کمترین ضریب تبدیل خوراک (1/64 در برابر 1/80؛ 0/01>p) و بیشترین شاخص کارایی اروپایی (394 در برابر 332؛ 0/05>p) را نسبت به شاهد داشتند. وزن بورس فابرسیوس، طحال و پانکراس در جوجه های دریافت کننده سطوح مختلف اسیدیفایر بیشتر از گروه شاهد بود (0/05>p). pH پیش معده و ژنوم جوجه هایی که 500 میلی لیتر اسیدیفایر و  pH  دوازدهه جوجه هایی که 300 میلی لیتر اسیدیفایر دریافت نمودند، نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت (0/05>p). افزودن اسیدیفایر به آب آشامیدنی جوجه های گوشتی تفاوتی در شمار باکتری های لاکتوباسیلوس، کلی فرم ها و اشریشیا کلی در ایلیوم ایجاد نکرد (0/05>p). ضخامت لایه لامینا پروپریا در جوجه هایی که سطح 300 میلی لیتر اسیدیفایر دریافت کردند، نسبت به سطح 200 میلی لیتر اسیدیفایر افزایش یافت (0/05>p). افزودن سطوح مختلف اسیدیفایر به آب آشامیدنی جوجه های گوشتی اثری بر عیار آنتی بادی علیه SRBC و نیوکاسل نداشت. 

نتایج نشان می دهند که سطح 500 میلی لیتر اسیدیفایر در 1000 لیتر آب آشامیدنی با افزایش وزن اندام های گوارشی نظیر پانکراس نسبت به تیمار شاهد و اسیدی کردن نواحی ابتدایی دستگاه گوارش، سبب بهبود عملکرد رشد می شود.