اخلاق مدیریت در امت مهدوی(7): حکم و نقش حکمت / یقین در مدیریت

حکمت یکی از صفات پایه از میان چهار صفت اصلی در علم اخلاق محسوب می شود. در دو مقاله قبل از عدالت و نقش و حکم آن در مدیریت مورد بررسی قرار گفته است. در مورد صفت حکمت و نقش و جایگاه آن در مدیریت و سازمان جای کار است. حکمت بر طبق تقسیمات ارسطویی به عقل نسبت داده شده است و علما نیز در تقسیمات اولیه از آن تبعیت کرده اند. در این مقاله با توجه به روایات مورد نقد واقع شده است. هدف اصلی این مقاله بعد از روشن شدن معنای واقعی حکمت با توجه به نقشش در مدیریت به دست آوردن حکم آن است. روش تحقیق نقلی و عقلی است. بر طبق ادله اربعه و معانی که از حکمت به دست آمده درجه مصلحت حکمت و درجه مضرت عدم آن مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه به دست آمده با توجه به فقه اللغه و فقه القرآن و فقه الحدیث و سیره شارع و متشرع و عقلا مصلحت تام وجود حکمت در مدیریت است و عدم آن سبب قسد و مضرت تام در مدیریت است. اصلا مدیریت و تصمیم گیری بدون حکمت بی معنا است. با توجه به نتیجه به دست آمده در فقه الاداره حکم به وجوب صفت حکمت در مدیریت و سازمان اثبات گردیده است.