اصول طراحی پیاه راه با رویکرد گردشگری پایدار شهری

مقدمه و هدف پژوهش:

 پیاده راه های گردشگری پیوند دهنده فضاهای پویای شهری و گردشگران هستند و می توانند علاوه بر نقش اقتصادی و اجتماعی، عامل اصلی توسعه گردشگری و حضور فعال گردشگران در فضاهای شهری محسوب شوند. شهر همدان به ویژه تپه هگمتانه علی رغم دارا بودن ظرفیت های گسترده، به امکانات رفاهی بیشتری برای گردشگری شهری نیاز دارد. هدف اصلی این پژوهش بررسی تجارب موفق بین المللی و مقایسه پیاده راه های شهری و شناسایی این قابلیت ها در فضای کالبدی پیاده راه های محوطه هگمتانه می باشد.

روش پژوهش:

 این پژوهش به تجزیه و تحلیل کیفی این پیاده راه ها می پردازد تا ببیند چه اندازه توانسته است زمینه ساز ارتقای کیفیت زندگی شهری و جذب گردشگر در این منطقه باشد و از سوی دیگر زمینه استفاده از تجارب مثبت خود در سایر مناطق مشابه پیاده راهی را فراهم سازد.

یافته ها: 

برگزاری انواع مراسم، آیین ها و جشنوار ه های متناسب با محوطه و میراث فرهنگی در مجموعه می تواند به جذب مخاطب و ارتباط دادن محوطه با شهر کمک شایانی نماید. از لحاظ زمان حضور گردشگران در مجموعه تفاوت معنی داری بین گردشگران داخلی و خارجی وجود دارد، به نحوی که گردشگران داخلی بیشتر از همه در تعطیلات نوروز و پس از آن در تابستان، به ترتیب در ماه های شهریور، مرداد و تعداد کمتری در تیرماه از این محوطه بازدید می کنند. پس از آن، مجموعه در ماه های فروردین، اردیبهشت و آبان به ترتیب بیش از سایر ماه ها میزبان گردشگران خارجی بوده است.

تجارب موفق جهانی نشان داده اند که برنامه ریزی و طراحی فضاهای پیاده راه ها ، زمانی موفق خواهند بود که علاوه بر درنظر گرفتن عوامل کالبدی، شرایط اجتماعی فرهنگی، اقلیمی ، الگوهای روانی رفتاری مردم، به نیازهای و سلایق مردم محلی توجه شود. بنابراین در برنامه ریزی و ساماندهی پیاده راه ها لازم است روابط متقابل نظام حرکتی افراد پیاده با دیگر جنبه های پایداری محوطه همگام با توازن و تعادل زندگی انسان ها موردشناسایی و تحلیل ساختاری و کیفی قرار گیرد. از این رو باید برای ساماندهی پیاده راه ها، نگرشی جامع و اصولی مانند کوتاه کردن دسترسی ها، پوشش کامل امنیتی و بهداشتی معابر پیاده، رعایت الزامات اسایشی و تنوع در مسیر، بدنه سازی و ایجاد مناظر (چشم اندازهای) مطلوب تامین تجهیزات لازم برای حرکت در شبانه روز و فراهم کردن زمینه های اجتماعی مشارکت پایدار محلی به کار گرفته شود.