تولید بیوگاز در شمال غرب ایران: از نقطه نظر ارزیابی چرخه حیات

اثرات زیست محیطی سیستم های تولید بیوگاز به مفاهیم فنی و شرایط استفاده از آن بستگی دارد. ارزیابی چرخه حیات تولید بیوگاز تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند بستر تولید بیوگاز و مسیرهای استفاده از بیوگاز و باقی مانده های هضم شده است. هدف از ارایه این مطالعه، ارزیابی اثرات زیست محیطی تولید بیوگاز در مقیاس کوچک در شمال-غرب ایران می باشد. به منظور محاسبه میزان انتشار گازهای گلخانه ای خاص از تولید بیوگاز، روش استاندارد ارزیابی چرخه حیات به کارگرفته شد. بسترهای انتخاب شده برای تولید بیوگاز در مقیاس کوچک در ایران شامل ضایعات رایج خانوارهای روستایی در این مناطق است. اکثر کشاورزان در این مناطق گاو شیری دارند، بنابراین انتخاب کود گاوی به عنوان بستر اولیه منطقی به نظر می رسد. این بستر را می توان مستقیما از گاوداری ها، در صورت وجود، یا مراتع جمع آوری شود و سپس با آب مخلوط شود تا یک ماده همگن برای تغذیه هضم کننده بیوگاز به دست آید. در جایی که مردم آشپزی می کنند، زباله تولید می شود، در اینجا ما به زباله های آشپزخانه با محتوای چربی متوسط به عنوان یک گزینه ورودی برای دستگاه تخمیر نگاه می کنیم. یک محصول ضایعاتی خاص از پخت روزانه، پوست سیب زمینی است، زیرا سیب زمینی در این منطقه از ایران، به دلیل تولید بالا، به عنوان غذای اصلی محسوب می شود. بستر مشترک برای سناریوی سوم، کاه گندم است. سناریو دوم با 70٪ کود گاو و 30٪ پوست سیب زمینی کمترین میزان تولید بیوگاز در سال را با 69.6 متر مربع نشان می دهد. اما سناریو سوم بیشترین خروجی بیوگاز را در این مقایسه دارد. نتایج نشان می دهد که سناریو اول با 0.236 کیلوگرم معادل CO2 معادل کمترین و سناریوی سوم را با 0.333 کیلوگرم CO2 معادل، بیشترین مقدار معادل CO2 منتشر می کند.