ویژگی های تشخیصی میگوهای خانواده پنائیده و افتراق جنس پنئوس از جنس های مشتق شده از آن

با توجه به اهمیت خانواده پناییده در صنعت میگوی جهان و ایران و تغییرات زیادی که به ویژه جنس پنیوس از نظر رده بندی در طی زمان متحمل شده و سایر جنس های این گروه جانوری از آن منشعب گردیدند، هدف از تحقیق پیش رو معرفی ویژگی های تشخیصی میگوهای پنایید و افتراق جنس پنیوس از جنس های مشتق شده از آن می باشد. مهمترین ویژگی های تشخیصی و وجوه تمایز ریخت شناختی مورد استفاده برای افتراق خانواده پناییده از سایر خانواده های آبشش منشعب، تفاوت های موجود در روستروم، پایه چشمی، کاراپاس، پاهای قدم زن، پاهای شناگر، تلسون و بندهای شکمی هستند. خصوصیات روستروم (تعداد خارها) و تلیکوم (وضعیت صفحات جانبی) به عنوان مبنایی برای افتراق جنس های Penaeus، Melicertus، Metapenaeus ، Fenneropenaeus، Litopenaeus، Marsupenaeus و Farfantepenaeus از جنس اصلی قرار گرفتند که البته مطالعات ملکولی (mt-DNA) نیز این تقسیم بندی را تایید نموده است. گرچه تفاوت های بین گونه ای معمولا در حد اندازه ی بیشینه به تفکیک جنسیت و ترکیب رنگی بدن افراد است. در آبهای جنوب ایران 7 گونه میگوی وحشی شامل ببری سبز، موزی، سفید هندی، دم قرمز، ژاپنی، سفید سرتیز و خنجری مورد صید و بهره برداری و در صنعت آبزی پروری کشور نیز 3 گونه میگو شامل سفید هندی، پاسفید غربی و ببری سیاه مورد تکثیر و پرورش قرار می گیرند.