شتر؛ آرام بخشی، القا و نگهداری بی هوشی؛ مطالعه ای مروری

از بی هوشی جهت نیل به اهدافی همچون کاهش یا تسکین درد، شلی عضلانی، تسهیل معاینه بالینی، فرآیندهای تشخیصی و درمانی استفاده می شود. همانند دیگر نشخوار کنندگان در شتر نیز اغلب مداخلات جراحی با آرام بخشی و بی حسی موضعی انجام می گیرد. استفاده از تکنیک های مختلف بی هوشی در شتر نیز همانند دیگر حیوانات به کار گرفته می شود. رایج ترین داروهای مورد استفاده در پیش بی هوشی و آرام بخشی شتر شامل زایلازین، رومیفیدین، دتومیدین، مدتومیدین، ترومادول و بوترفانول بوده و از رایج ترین داروهای و ترکیبات دارویی مورد استفاده در القا و نگهداری بی هوشی شتر می توان به پروپوفل، کتامین، زایلازین- کتامین، کتامین- رومیفیدین- دیازپام، مدتومیدین- کتامین، پروپوفل- زایلازین، پروپوفل- زایلازین- دیازپام، ترامادول- زایلازین، دتومیدین- کتامین، مدتومیدین- کتامین- بوترفانول و میدازولام- پروپوفل اشاره کرد. برای برگشت اثرات داروهای آرام بخش و ضد درد، از داروهای اتیپامزول و نالترکسان استفاده می شود. این مقاله تمامی داده های مربوط به داروها و پروتکل های بی هوشی مورد استفاده در پیش بی هوشی، آرام بخشی، القا و نگهداری بی هوشی در شرایط بی هوشی صحرایی در شتر که در مجلات معتبر سراسر جهان از سال های 2008 تا 2015 منتشر شده اند، دوز موثر داروها و ترکیبات دارویی مورد استفاده در بی هوشی شتر و اثرات جانبی آن ها مورد بحث قرار می دهد.