بررسی تحولات حقوق شرکت های تجاری در همه گیری کووید 19 از منظر مبانی نظری و قانونی

تجربه همه گیری کووید 19 نشان داد که در پاندمی ها و شرایط مشابه آن مانند انتشار مواد پرتوزا که سلامت عمومی به صورت جدی تهدید می شود، اجرای برخی تکالیف قانونی حاکم بر شرکت های سهامی دشوار می گردد. نظام های حقوقی چابک به سرعت در واکنش به این شرایط به تغییر احکام قانونی خود و تطبیق با شرایط پرداختند. در این مقاله بنیادهای نظری، مبانی قانونی و حدود مداخله دولت در حقوق شرکت های سهامی در شرایط همه گیری کووید 19 در ایران و انگلستان بررسی شده است. این بررسی نشان می دهد که دولت در انگلستان در شرایط اضطراری همه گیری کووید 19، برای حفظ منفعت عمومی، رویکرد دخالت سریع و وسیع در حوزه حقوق شرکت ها را اتخاذ نموده است. نظریه امتیاز بیش از سایر نظریه ها، این مداخله وسیع و سریع دولت را توجیه می کند و «قانون سلامت عمومی (کنترل بیماری ها)» مصوب 1984 مبنای قانونی لازم برای این مداخله را فراهم آورد. نظام حقوقی ایران از میان ظرفیت های قانونی موجود، از ظرفیت مندرج در اصل‏ یکصد و هفتاد و ششم قانون اساسی برای واکنش به شرایط همه گیری کووید 19 بهره برده است. اما مداخله دولت در حقوق شرکت های سهامی ایران محدودتر می باشد.