آثار بیماری کووید-19 بر صندوق های تامین اجتماعی (مطالعه تطبیقی)

با انتشار ویروس کرونا، دولت ها برای مقابله با پیامدهای اقتصادی و اجتماعی آن بسته های حمایتی را در قالب واکنش های اجتماعی به مرحله اجرا درآوردند. از جمله واکنش های اجتماعی که به منظور حمایت از کارگران، کارفرمایان و کارگاه های تولید و قطع زنجیره انتقال صورت گرفت، بسته های حمایتی ارایه شده از سوی دولت ها تحت عنوان مشوق های تامین اجتماعی بود. اعطای معافیت های بیمه ای، کاهش حق بیمه سهم کارفرما و کارگر، امهال در پرداخت حق بیمه، پرداخت مقرری بیمه بیکاری، پرداخت غرامت دستمزد ایام بیماری یا پرداخت کمک های مالی از جمله مشوق هایی بودند که سازمان های تامین اجتماعی در بحران کرونا به بیمه شدگان پرداخت کردند. هر چند در برخی از کشورها استفاده از این بسته های حمایتی منوط به عدم اخراج کارگر از کار است. در نظام حقوقی ایران نیز اگرچه حمایت از افراد در زمان بحران ها و رویدادهای اجتماعی، اقتصادی و طبیعی وفق قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی مصوب 21/2/1383 تکلیف دولت است، بااین حال به دلیل عدم وجود سازوکارهای اجرایی این قانون، سازمان تامین اجتماعی به عنوان یکی از بزرگ ترین نهادهای بیمه اجتماعی ایران سیاست ها و برنامه های اتخاذی از سوی دولت و سایر نهادهای تصمیم گیر را به مرحله اجرا درآورد. بخشی از این سیاست های که به منظور حمایت اقتصادی از کارگران و کارفرمایان بود، در قالب اعطای بیمه بیکاری یا امهال در پرداخت سهم حق بیمه بود. برخی دیگر از سیاست ها در قالب اقدامات درمانی و برای درمان بیماران کرونا در بیمارستان های سازمان اتخاذ شد. بااین حال، کلیه این اقدامات هزینه هایی سنگینی را بردوش سازمان تامین اجتماعی نهاده است و...