مقایسه اثربخشی تمرینات نوروفیدبک و فراهم سازهای محیط تمرین بر تعادل ایستا در مردان ساکن سرای سالمندان

توانایی تعادل یکی از اجزای حیاتی فعالیت های مستقل روزانه در میان سالمندان است. اختلال تعادل یکی از عوامل خطر عمده برای زمین خوردن و عوارض مربوط به آن است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی تمرینات نوروفیدبک و فراهم سازهای محیط تمرین بر تعادل ایستا مردان ساکن سرای سالمندان بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل مردان سالمند مقیم سرای سالمندان شهر ایلام با دامنه سنی 60 تا 80 سال بود که تعداد 36 شرکت کننده با نمونه گیری در دسترس و با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند، و به سه گروه 12 نفری نوروفیدبک، آموزش فراهم سازی های محیط تمرینی و کنترل تقسیم شدند. شرکت کنندگان در مرحله پیش آزمون در سه کوشش اقدام به انجام تکلیف تعادل ایستا نمودند. در مرحله مداخله (تمرین)، که به مدت هشت هفته به طول انجامید و شامل سه جلسه 30 دقیقه ای در هفته بود، دو گروه آزمایشی به تمرینات مربوطه پرداختند. لازم به ذکر است که در این مدت گروه کنترل به اجرای فعالیت های معمول و روزانه خود پرداختند. مرحله پس آزمون دقیقا پس از آخرین جلسه تمرینی اجرا شد. داده ها به روش تحلیل کوواریانس تک متغیری (آنکوا) تحلیل شد که نتایج آن نشان داد که آموزش نوروفیدبک بر بهبود تعادل ایستای (جابجایی قدامی-خلفی و جابجایی مرکزی-جانبی مرکز فشار) مردان سالمند تاثیر معنی داری دارد (01/0>P). همچنین آموزش فراهم سازی محیط تمرین نیز بر بهبود تعادل ایستای (جابجایی قدامی-خلفی و جابجایی مرکزی-جانبی مرکز فشار) سالمندان مرد تاثیر معنی داری دارد (01/0>P). نتایج آزمون تعقیبی LSD نشان داد که آموزش فراهم سازی های محیط تمرینی در مقایسه با آموزش نوروفیدبک اثر بیشتری در بهبودی تعادل ایستای مردان سالمند داشت (01/0>P). با توجه به نتایج پژوهش حاضر به مربیان و متخصصان سالمندی پیشنهاد می شود که بر غنی سازی محیط برای بهبود تعادل سالمندان توجه نمایند.