مقایسه فراوانی ریزشکست های عاجی بعد از قطع ناحیه اپیکال ریشه های دارای پست ریختگی و فایبرپست

دندان‏های درمان ریشه شده، مستعد شکست و ترک می‏باشند. به همین دلیل از پست های مختلف جهت افزایش مقاومت به شکست استفاده می شود. از این رو مطالعه حاضر با هدف مقایسه فراوانی میکروکرک در ریشه های قطع شده دارای پست ریختگی و فایبرپست انجام گردید.
در این مطالعه تجربی، تعداد 40 دندان پرمولر تک کاناله که به دلایل ارتودنسی یا پرودنتال در دانشکده دندانپزشکی زاهدان، کشیده شده بودند؛ انتخاب شدند. قبل از شروع کار، دندان ها از نظر وجود میکروکرک مورد بررسی قرار گرفتند. سپس به وسیله آکریل، مانت شدند. 24 ساعت پس از انجام درمان ریشه، دندان ها به صورت تصادفی به دو گروه پست ریختگی و فایبر پست (در هر گروه 20 دندان) تقسیم شدند. پس از ساخت و سمان کردن پست ها در هر یک از گروه ها، روکش فلزی برای دندانها ساخته شد. در نهایت از 3 میلیمتری اپیکال ، دندان ها به کمک فرز فیشور الماسی عمود بر محور طولی ریشه قطع شد. نمونه ها به کمک میکروسکوپ جراحی اندودانتیک از نظر وجود یا عدم وجود میکروکرک مورد بررسی قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون مجذور کای و تست دقیق فیشر استفاده شد.
فراوانی ترک در ریشه های قطع شده حاوی پست ریختگی و فایبر پست 30 و 40 درصد بود. نتایج آزمون فیشر نشان داد که فراوانی میکروکرک در ریشه های قطع شده دارای پست ریختگی و فایبرپست اختلاف معناداری نداشتند (37/0=P).
فراوانی کرک های ریز مخاطی عاجی در گروه پست ریختگی و فایبر پست در ریشه های قطع شده مشابه بود.