بررسی میزان شیوع اضطراب ناشی از پاندمی کرونا و ارتباط آن با ویژگی های جمعیت شناختی در خانواده های شهر کرمان

ویروس کرونا موجب بروز مشکلات روانشاختی در خانواده ها شده است. شناخت متغیرهای مرتبط با آن به ویژه اطلاعات جمعیت شناختی ضرورت دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان شیوع اختلالات اضطرابی خانواده های شهر کرمان در شرایط بحران کرونا و ارتباط آن با ویژگیهای جمعیت شناختی بود.

طرح پژوهش از نوع توصیفی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی شهروندان کرمانی بود که حداقل یکی از اعضای خانواده به بیماری کرونا مبتلا بودند. از این جمعیت به روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 384 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه اضطراب کرونا علیپور (1398) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و خی دو و به کمک نرم افزار آماری SPSS_22 انجام شد.

نتایج نشان داد درصد افراد مبتلا به کرونا که در این جمعیت از لحاظ علایم روانی، اضطراب متوسط به بالا دارند برابر 07/83 درصد بود. کسانی که علایم جسمانی اضطراب کرونا را در این جمعیت دارند برابر 55.98 درصد بود. بین میزان شیوع اختلالات اضطرابی و جنسیت رابطه معنا داری نبود. بین میزان شیوع اختلالات اضطرابی و سن، وضعیت تاهل، مقاطع تحصیلی و شغل رابطه معنا داری وجود داشت (P<0/01).

با توجه به شیوع بالای اختلالات اضطرابی در هنگام شیوع بیماری کرونا و پیامدهای ناشی از آن، اجرای مداخلات روانشناختی با توجه به ویژگیهای جمعیت شناختی آنان پیشنهاد می گردد.