تعهدات دولت ها در قبال آلودگی های محیط زیست دریایی:با تاکید بر اخلاق زیست محیطی و کنوانسیون حقوق دریاها

افزایش بحران های زیست محیطی در قرن های اخیر موجب به خطر افتادن حیات انسان ها و موجودات زنده بر روی کره زمین گردیده است و این بحران ها به طور فزاینده ای رو به گسترش اند و می توانند منجر به حوادثی غیر قابل جبران در تمام کره زمین گردند.  بنابراین با وجود این م شکلات نیاز است که انسان کمی به خود بیاید و تعاملی سازنده و اخلاقی با محیط زیست در جهت حفظ آن  برقرار کند. توجه به اخلاق زیست محیطی از دهه 1970 در جهان آغاز گردید که بی شک ناشی از توسعه فناوری، صنعت، رشد اقتصادی و رشد جمعیت وتاثیر این موارد بر محیط زیست است. بی شک اساسی ترین راه برای حفاظت از محیط زیست و رعایت اخلاق زیست محیطی همکاری دولت ها در این زمینه است. از این روی در پژوهش حاضر سعی شده است تا به واکاوی و ارزیابی تعهدات دولت ها در قبال آلودگی های محیط زیست دریایی  با تاکید بر آموزه های اخلاق زیست محیطی و کنوانسیون حقوق دریاها پرداخته شود.

تعهدات دولت ها در قبال آلودگی های محیط زیست دریایی و رعایت اصول اخلاق زیست محیطی به ویژه دولت های عضو کنوانسیون حقوق دریاها در راستای سه وظیفه اصلی، پیشگیری ، کاهش و کنترل آلودگی است. کنوانسیون حقوق دریاها، تعهدات دولت ها را شامل تعهد به همکاری، کمک های فنی، نظارت، قانونگذاری، اجرا و ضمانت می داند. بی شک، دولت ها نباید برای بهره مند شدن از سود اقتصادی، از حاکمیت، تفسیری ارایه کنند که مخالف اصول حقوق بین الملل و اصول اخلاق زیست محیطی و به قیمت آسیب به محیط زیست باشد. لذا در طول تاریخ شکل گیری حقوق بین الملل اصل تکلیف دولت ها به جلو گیری از آلودگی های فرامرزی که ناشی از فعالیتهای اقتصادی آنهاست در اسناد و آرای بین المللی شناخته شده است و هم اکنون می توان گفت این اصل به صورت عرف بین المللی در آمده است.