چشم چرانی و ضرورت آسیب شناسی آن از دیدگاه امنیت اجتماعی زنان (نمونه موردی: دانش آموزان دختر دبیرستانی شهر دهلران)

 پژوهش حاضر درصدد بررسی پدیده مذموم و نکوهیده چشم چرانی از دیدگاه امنیت اجتماعی دختران دبیرستانی شهر دهلران می باشد. این پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی است و برای جمع آوری داده های آن از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. جامعه پژوهش همه دختران دبیرستانی شهرستان دهلران را در بر می گیرد که 40 نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش بعد از مفهوم شناسی پدیده چشم چرانی و بررسی آن در قرآن کریم، احادیث و روایات، به علل و ابعاد آن و اهمیت، کارکردها و نقش نهادهای فرهنگی و نیروی انتظامی در پیشگیری از پدیده چشم چرانی یا برخورد با آن در ارتباط با امنیت اجتماعی زنان (نمونه موردی: شهرستان دهلران و منطقه موسیان) اشاره شده است و ضمن شناسایی آسیب ها، مهمترین مراحل و راهبردهای نهادینه کردن فرهنگ حجاب و عفاف چشم برای تعالی فرهنگی و امنیتی جامعه؛ بویژه در زنان مورد بررسی قرار گرفته است. در پایان پژوهش، ضمن تجزیه و تحلیل یافته ها، مهمترین راهکارها و پیشنهادات علمی و عملی برای جلوگیری از چشم چرانی و به تبع آن، رشد و تعالی فرهنگی و امنیتی جامعه ارایه گردید. نتایج نشان داد که 65% دختران دبیرستانی در معرض چشم چرانی پسران و مردان قرار دارند، 40% از آنان معتقدند که چشم چرانی آسیبی خطرناک برای امنیت اجتماعی و اخلاقی آنان قلمداد می شود و 86% نیز بر این باورند که اقدامات پیشگیرانه پلیس (آگاهی بخشی، اطلاع رسانی و ارشاد و هدایت) یا اقدامات و برخوردهای انتظامی، قانونی و قضایی می تواند باعث کاهش یا از بین رفتن پدیده چشم چرانی شود؛ همچنین مشخص شد که اگر پدیده چشم چرانی در جامعه رواج یابد، به آسیب های اجتماعی و اخلاقی همچون: انحراف جنسی، اخلال در امنیت و سلامت جامعه، ایجاد نگرانی و اضطراب در دختران، نابودی پاکدامنی و عفاف و عفت جنسی و... منجر می شود.