رابطه اضطراب اجتماعی و خودافشائی با صمیمیت اجتماعی، با نقش میانجی پاسخگویی ادراک شده

 ایجاد روابط بین فردی یکی از انگیزه های اساسی بشر قلمداد می گردد که لازمه آن ایجاد صمیمت اجتماعی است. از عوامل تاثیرگذار بر ایجاد صمیمت اجتماعی، خودافشایی، اضطراب اجتماعی و پاسخگویی ادراک شده می باشند. از این منظر پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه خودافشایی و اضطراب اجتماعی با صمیمیت اجتماعی، باتوجه به نقش میانجی پاسخگویی ادراک شده انجام شد.

پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان در سال 1398 (18000 نفر) بود که باتوجه به میزان حجم نمونه در روش معادلات ساختاری تعداد 350 نفر از دانشجویان به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شده و به پرسش نامه های صمیمیت اجتماعی میلر و لف کورت (1982)، خود افشاء سازی کان و هسلینگ (2001)، اضطراب اجتماعی واتسون و فرند (1969) و پاسخگویی ادراک شده ریز و همکاران (2006) در بین آنها توزیع شد. در مجموع 242 پرسش نامه قابل استفاده دریافت شد. داده ها با استفاده از روش معادلات ساختاری تجزیه وتحلیل شدند.

یافته ها حاکی از اثر افزایشی و معنادار خودافشایی بر پاسخگویی ادراک شده (P=0/25)، اثر کاهشی و معنادار اضطراب اجتماعی بر پاسخگویی ادراک شده (0/554-=P) اثر افزایشی و معنادار پاسخگویی ادراک شده بر صمیمیت اجتماعی و (P=0/405) اثر افزایشی و معنادار خودافشایی بر صمیمیت اجتماعی (0/137P=) و اثر کاهشی و معنادار اضطراب اجتماعی بر صمیمیت اجتماعی (0/178-=P) بودند.

خودافشایی و پاسخگویی ادراک شده بالاتر، منجر به افزایش صمیمیت اجتماعی در روابط شده و اضطراب اجتماعی بالاتر منجر به کاهش سطح پاسخگویی ادراک شده و به طبع آن افت صمیمیت اجتماعی می گردد. باتوجه به اهمیت نقش صمیمیت اجتماعی در سلامت روانی جامعه پیشنهاد می شود. سازمان های مربوطه برنامه ریزی گسترده ای جهت مدیریت و درمان اضطراب اجتماعی در افراد و برقراری کلاس های آموزشی، بخصوص برای والدین، مربیان مهدکودک ها و آموزگاران سطوح دبستان و اقدام کنند.