ارزیابی توان طبیعت گردی پارک ملی گلستان با استفاده از روش ارزیابی چند معیاره و GIS

توسعه گردشگری در مناطق حفاظت شده، هم برای مدیریت منطقه و هم برای گردشگران مزایای فراوانی به همراه دارد. اما باید این مسیله را در نظر داشت که انجام فعالیت های گردشگری در غیاب برنامه ریزی و مدیریت صحیح و بدون محاسبه ظرفیت و توان منطقه برای گردشگری، میتواند بر تجارب گردشگران و از آن مهمتر بر کیفیت و ویژگیهای مناطق گردشگری اثر منفی داشته باشد. از این رو شناسایی مناطق مناسب و دارای توان، جهت گسترش و توسعه طبیعت گردی در مناطق حفاظت شده و پارکهای ملی، به منظور بهره برداری پایدار از منابع طبیعی اهمیت به سزایی دارد. پارک ملی گلستان، به عنوان یکی از مناطق حفاظت شده، از جذابیتهای توریستی قابل توجهی برخوردار است. تحقیق حاضر با استفاده از شیوهای از روش ارزیابی چند معیاره به نام ترکیب خطی وزندار WLC ،با به کارگیری فنآوری GIS و روش وزندهی AHP به تعیین مناطق مناسب گردشگری در پارک ملی گلستان پرداخته است. معیارهای به کار رفته در مراحل ارزیابی شامل فاصله از رودخانه، جاده، روستا، منابع آبی، زیستگاه حیات وحش، شیب و تراکم پوشش گیاهی بودند. در نهایت مناطق مناسب برای طبیعتگردی با درجات متفاوتی از توان و مطلوبیت تعیین گردید. طبق نقشه طبقه بندی شده توان طبیعت گردی، مناطق با توان بسیار بالا با 25/0 درصد کمترین مساحت و مناطق با توان بالا با 5/12 درصد بیشترین مساحت را به خود اختصاص دادند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که استفاده از روش WLC و روش وزندهی AHP در فرآیند مکانیابی مناطق تفرجی کارایی بالایی دارد.